forever in my heart

chapter 21

Handa na nga rin bang harapin ni Eunice ang kanyang nakaraan para i prove kay Derek na talagang nalimutan na nya ito kahit alam nya sa sarili nya na nandoon pa din ang sakit....kaya nga ba nyang turuan ang sarili nya mahalin ang binata...

Paano kung bandang huli ay lalo nya itong masaktan dahil sa naging desisyon nya....

"Hindi ko magagawang saktan ulit si Dere"bulong ng kanyang isipan

Paano kung dumating ang araw na muli silang magharap ni Patrick masisiguro ba nya na kaya nyang panindigan ang sinabi nya kay Derek na talagang nakalimutan na nya ito.....

Mahigit isang buwan na lamang ay ikakasal na si Sabrina kay Patrick handa na ang kasalan ng dalawa may mga konting details na lamang na kailangang ifinalize.

"Babe,,You know how greatful I'am to be your wife  soon"bulong ni Sarina kay Patrick isang beses na nagdidinner sila..

"You deserve it Sab..And kulang pa ang thank you para makabawi ako sayo for all the love that you gave me this past few years...Hindi ka sumuko hindi mo ako iniwan in times na sobrang down ako..and I know you will be a good wife and mother to our children"tugon namn nito kay Sabrina.

"That"s how much I love you Patrick"sabi nya.

Ngiti lang ang isinagot ni Patrick sa kanya dahil kahit anong hanap nya sa kanyang puso ay hindi nya matagpuan ang kahit anong pagmamahal na kaya nyang ibigay para dito...

Sinundo ni Derek sa clinic si Eunice para magdinner....

"how was your day Dra.Sarmiento"tanong ni Derek sa kanya..

"ok naman ...masyado naman yatang formal ang Dra.Sarmiento.."nakangiting sagot nya kay Derek habang papasakay na sila ng kotse

"hmmm..sige anong gusto mo itawag ko sayo Honey,Babe,sweetheart.."pabirong sabi ng binata

"corny mo talaga Derek..Para namn tayong teenagers nyan eh"

"hahaha!!"

"natawa ka..."

"Wala lang masaya lang ako dahil finally your'e mime Eunice..."sabi ni Derek

napangiti lamang ang dalaga anong isasagot nya kay derek gayong hindi nga alam mismo sa sarili nya kung anong nararamdaman nya dito...Basta pipilitin nya ang puso nya para matutunan na mahalin si Derek..

Nakarating na rin si;a sa restaurant...napakaromantic ng ambiance...

Inalalayan muna sya ni Derek makaupo.....At saka na rin ito umupo sa kanyang pwesto at sinenyasan ang waiter para kumuha ng orders..

"Thank you Eunice for accepting me..."sabi ni Derek sa kanya

"Marami ka ng napatunayan Derek....Marami ka ng sacrifices na ginawa samin ni Abby..."tugon nya dito

"Mahal na mahal kita Eunice kaya lahat kaya kong gawin lahat para sa iyo...sapat na sakin na tinangap mo ako sa buhay nyo ni Abby at ngayon handa na rin ako tangapin ng puso mo...Pero sana dumating ang araw na kaya ko ng ipagsigawan sa buong mundo na ikaw ang babaeng pinakamamahal ko"

"Anong ibig mong sabihin?"pagtatakang sambit ng dalaga

'Sana maipakilala na kita sa lahat....at sana handa mo na rin harapin ang past mo.....Si Patrick..'

Natigilan si Eunice,,,alam nya hindi habang buhay pwede nyang taguan ang nakaraan napakatagal na panahon ang lumipas at ayaw nya ring maging unfair kay Derek..Gusto nya iparamdam dito na tuluyan na nga naghilom ang sakit na dulot ng pagmamahal nito kay Patrick.......kahit alam pa rin nya sa sarili nya na nanatili pa rin ang sugat sa kanyang puso..Sa pangalawang pagkakataon kailangan na namn nyang magpangap at magkunwari sa nararamdaman para lamang kay Derek.

"Payag na ako,Derek'sabi nya

"Really.....'

Kaagad tumayo si Derek at niyakap si Eunice.......Ramdam na ramdam ni Eunice ang pagtulo ng luha sa kanyang mga mata....Simbolo yun na kailangan na nyang harapin ang bagong buhay kasama si Derek at talikuran ang sakit na dulot ng nakaraan....

"Paano si Abby......"nagaalalang sabi ni Eunice

"Nasa sayo ang desision Eunice....Si Patrick pa rin ang ama kahit masakit sakin tatangapin ko dahil you know how much I love her...."sagot nito

"Hindi ,hindi pwedeng malaman ni Patrick.....magugulo lang ang buhay ng anak ko"sabi nya

At doon ay hinatid na ni Derek si Eunice sa bahay nito....

"Good night"pahabol na bati ni Derek...

"Good night"tugon niya sa binata sabay hinalikan nya ito sa pisngi...

End of chapter