Aşktan Yoksun

Aile Sorunları

-1 Hafta Sonra-

Kafayı yemek üzereydim.Hatta yemekten de öteydi.Sınırı çoktan büyük ara farkla geçmiştim.Okuduğum kitaba bol gözlerle bakarken beğendiğim cümleleri aklıma kazımayı düşünüyordum.

"Bugünde mi ev keyfi çekmeyi düşünüyorsun küçük hanım?"

Elimdeki kitabın sayfalarınla ilgilenirken başımı salladım."Uzun bir süre daha beni bu saatlerde görmeye alışsan iyi olur."

"Ne yani?Sınavlarınada burada gir istersen kızım hatta öğremenler ayağına gelsin..Manyadın mı Nil?En yakın zamanda okula geri dönüyorsun!"

Haklıydı aslında bakarsak bir haftadır okula gitmiyordum,ama evde olmak can sıkıcı olsada okulda olmaktan iyidir.Sadece anne dırdırı çekmek zorundaydım ama okulda Yaprak,Ebru,Selim'in çenesi susmak bilmiyordu.En kolay çözüm yolu gitmemekti.Yalnız kalmaktı..Kafamı toparlayana kadar belli bir dinlenme süresi işte.Lanet olsun Nil!Daha adam akıllı kitap bile okuyamıyorsun,aklın hep başka yerlerde.Kitabı benden uzağa yönünü saptayamadığım tarafa attım.Kitaplar,ders kitapları,gereçleri benden ne kadar uzak o kadar iyiydi.En azından düşük not aldım diye kendimi parçalamama gerek kalmıyordu çünkü çalışmıyordum.Normalde şu an oturmuş inek gibi matematik çözüyor olurdum ama yapamıyordum.O soruları gördükçe Pasifik'te boğuluyor gibi hissediyordum.Kafamı olduğu gibi mindere geçirdim.Son zamanlarda yaptığım gibi tembellikle gözlerimi kapadım.Uyumak bile sıkıcı geliyordu.Cidden Tanrı'm neden yaşıyorum ki?Uyumanın bile sıkıcı olduğu zamanda.."Nil,kalk bari evdesin ders çalış!" "Hayır anne." "Sana kalk dedim." "Kalkmayacağım." "Niil seni kovalamadan önce kalk." "İstersen döv,öldür hiç bir şey yapacak halim yok." "Oldu canım dikil ayağa geç şu masaya." Dinelemedim tabii.Hiç bir zaman dinlemezdim.Artık 13 yaşında kız çocuğu değildim 16 hatta 17 yaşına basacak olan bir kızdım.Resmen 18 yaşında olmasam bile istediğim kararı verme hakkına sahiptim.Çünkü benim hayatım anne.Bırak istersen her şeyi alt üst edeyim ama benim hayatım.Bırak istediğim gibi dinleyim sonra cezamı peşin ödeyeyim.Bırak biraz rahat nefes depolayayım sonra istediğin gibi nefessiz bırakırsın.Yeter ki bırak..Bırak,hiç bir zaman düşündün mü neler hissettiğimi?Hiç bir zaman düşündün mü ne olmak istediğimi?Hiç sorguladın mı ne yapmak istiyorum diye?Nerde..Sadece yargılamak,düşünmemek,hissetmemek ve sizin ne yapmak istediğinizi bana yüklemek.Sana şu an bunları söylemek için nelerimi vermezdim anne.Ama ben her zamanki gibi içimde yaşıyorum;ağlıyorum,gülüyorum,kan ağlıyorum..Meraklanma sadece boş bir fantezi benimkisi..Ki zaten daha fazla düşünmeme de gerek kalmadan yastığın ıslak tarafına değen dudaklarım nemliliği hissetmesi saniye aldı.Göz yaşlarımda sessizce akarken uyudum.Başka çarem de yoktu,yapacak işte.Tanrı'nın ibretlik olarak gönderdiği bir varlıktım sadece.Arada anneme de acıyorum aslında,bilmiyor ki boş gidenin boş kalfasıydım.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Bilmiyorum tamam mı Yaprak?Bana onu sormayı bırak.Hem ayrıca ben nereden bileyim onun nerede olduğunu babası gibi falan mı duruyorum?"

"Ciddi olmayı beceremiyorsun değil mi?Ha yok ne olurdu şuna adam akıllı cevap versen?"

"Beceremiyorum kızım tamam mı şimdi izin verirsen gitmem lazım.Bayaa bi uzaklara."

"Kötüsün Selim,kötülük sana artı puan kazandırmaz,eksi puan kaybettirir."

"Bunu kulağıma küpe aldım anne.Görüşürüz"

"Kapa çeneni.Görüşürüz."

Yaprak cidden arada başka birine dönüşebiliyordu mesela çok zıt birine.Asla ciddi olacağına inanmadığın kız aşırı ciddi olabiliyordu.Ya da aşırı kızgınken aşırı mutlu birine.Tuhaftı çünkü genelde asla gülümsemek için bir sebep bulamazdım.Yani annemle babam her ne kadar sözde 'mutlu bir çift' hayatı sürdürsede bende o kadar 'sorunlu çocuk' hayatı geçiriyordum.Nil hakkında hiç bir fikrim yok çünkü duygularım çok değişken mesela arada 'ov evet bak bu iyiydi' desemde 'Ov bak bu olmadı' dediğim çok oluyor.Ama şuana baktığımızda hangi deliktesin Nil!Kozadan çıkma zamanı gelmedi mi?