GÖLGE

~4~

Genelde erken kalkma gibi bir alışkanlığım yoktur. Hiç olmadı. Bu sabah istemsizce, yarı uykusuz erken uyandım. Güneş henüz doğmamıştı. Bir süre sabahın alaca karanlığını seyrettim. Etrafa boş boş bakınmayı bırakıp ayağa kalktım. Dün gece yatmadan önce toparladığım eşyalara göz gezdirdim.  Dört koli ve birkaç valiz. Taşıması epey zahmetli olacak gibiydi. Fakat ben taşımayacağım için sorun yoktu. Önce hızlı bir duş aldım. Kendime bir bardak kahve almak için mutfağa yöneldim. Taşınacağımız için tuhaf hissediyordum. Ne mutluydum ne de üzgün. Yeni evimizi merak ediyordum garip bir şekilde. Duygu yoğunluğu bu olsa gerek. 

Yolculuğumuz başladığından beri Adam uyuyor,Daniel ise bedava yiyeceklerden faydalanıyordu.Uçma korkum yüzünden bir türlü uyuyamıyordum.Aklıma gelen kötü düşüncelerle kafayı bozmuştum.Kulaklığımı takıp dış dünyayla olan bağımı kestim.Bir süre sonra sıkıldım.Midem kazınıyordu.Çantamda bisküvi olacaktı.Tam çantama uzanıyordum ki uçak radara girdi.Uçak sarsılmaya başladı.İnsanlar panik içinde söylenirken Adam hala uyuyordu.

Bu sahne bana hiç yabancı gelmiyordu. Dejavu yaşıyor gibiydim.Birden aklıma gördüğüm rüya geldi.Düşüncelerim arasında kaybolmama fırsat kalmadan yere çarptım.Gittikçe şiddetlenen sarsılma insanları sağa sola savurmaya başladı.Çığlıklar arasında Daniel'ı bulmaya çalıştım.Omzuma dokunan kişinin bileğini kavradım.Bu Daniel'dı. Adam hala kayıptı.Uçak hakimiyetini kaybetti.Artık sürükleniyorduk.Başımı sertçe kabin kapısına çarptım.''Daniel sakın elimi bırakma!'' diye haykırdım. Daniel ise korkuyor ve ağlıyordu.Başını salladı.Ona sıkıca sarıldım.Ne olursa olsun onu bırakmayacaktım.

Uzun bir süre baygın olmalıydım.Göz kapaklarımı hafifçe araladığımda etrafımda yoğun bir sis tabakası,yaralı ve acı içinde kıvranan insanları gördüm.Ormanlık bir alana düşmüş olmalıydık.Tanrım! O an tek düşündüğüm ailemi bulmaktı.Panik içinde etrafı taradım.''Daniel!''.Çığlık atmaya başladım.''Daniel,neredesin ?''.Adam'ı uçak sallanmaya başladığından beri görmemiştim.Ayağa kalkmaya çalıştım.O sırada keskin bir acı hissettim.Bacağım kanıyordu.Aslında her yerim kan içindeydi.Tiz bir sesle çığlık attım.Acı bütün bedenime hakim gibiydi.Canım çok yanıyordu.''Hey! Sen iyi misin?'' diyen sese karşılık başımı kaldırdım.''Kimsin sen?Canım yanıyor.Ailemi bulamıyorum.Lütfen yardım et!'' dedim.''Adım Derek. Sana yardım edeceğim.Korkma! Yanındayım tamam mı ?''.Usulca başımı salladım ve derin bir nefes aldım.Bu adam bana nedenini bilmediğim bir güven veriyordu.Beni kucağına aldı ve ayağa kalktı.Boynuna sıkıca sarıldım ve gözlerimi kapattım.Birden çekici olan ses kayboldu ve yerini ergen bir çocuğun sesi aldı.''Miaa!''Bu ses! Tanrım.Gözlerimi açtım ve etrafa bakındım.''Daniel,neredesin?''.Gözlerimi açmamla büyük bir şok geçirmem bir oldu.Derek'in içine Daniel kaçmıştı adeta. Derek tıpkı Daniel'ın ses tonunda bana sesleniyordu.Buda neyin nesiydi böyle.Yüzümü ekşittim.''Hey!Babasının minik prensesi,güzellik uykundan uyanma vaktin geldi''.Derek beni yere bıraktı.Ani düşmemle  ruhum beden bulmuştu sanki.

Kan ter içinde gözlerimi açtım.Adam telaşla bana bakıyordu. Daniel ise sinsi bir şekilde gülüyordu.Hızla uzanıp Daniel'a sarıldım.Tepkisiz kaldı.Adam'da Daniel'da şok olmuşlardı.Adam gülümseyerek geldiğimizi haber verdi. Daniel'ı bıraktım ve ayağa kalktım.Bu uçağı terketmek istiyordum.Adam ve Daniel'ı aldırmadan yürümeye başladım. Adam'ın arkamdan seslenmesiyle durdum.''Tatlım!Çıkışlar bu taraftan'' diyerek gittiğim yönün tam tersini gösterdi.Gülümsedim.''Bende oraya gidecektim zaten'' diyerek hırsla yürümeye başladım.Aklım neredeydi benim? Bir saat süren araba yolculuğumuzdan sonra nihayet eve geldik.Hava oldukça nemliydi.Etraf sakin ve kararmaya yüz tutmuştu.Bir duş almak için neler vermezdim.Miğdem bulanıyordu ve hiç iyi hissetmiyordum.Eve girdim ve devasa tavana hayranlıkla baktım.Doğruyu söylemek gerekirse ev olağanüstüydü.Tabi ki bunu Adam'a söyleyip egosunu tatmin etmeyecektim.Bu yolculuk tam bir faciaydı.Beni çok fazla sarsmıştı. Derek aklımı başımdan aldı.Sadece rüyamda gördüğüm bir karakterdi.Bu yüzden üstünde fazla durmadım.Yeni hayatıma alışmak zaman alacaktı.Fakat biyerden başlamak gerek..