Agent Series 1: Remember Me

Prologue

I never thought loving is so painful until you experience it. Masakit....

*FLASHBACK*

Masaya ako habang nagluluto ng pagkain. Ikatlong anibersaryo na namin na magkasintahan.
  As I prepare our dinner, i am happy humming a song. Napagusapan namin na wag lumabas ngayon, we prefer na manatili na lang sa pent house nya at dito na lang magcelebrate.

Aayusin ko na sana ang mesa ng may narinig ako na nag-uusap. Pinuntahan ko ang pinanggagalingan ng boses and saw Bry, the man i love talking to Mike, his bestfriend.

"Pare, sigurado ka ba sa gagawin mo?" dinig kong tanong ni Mike kay Bry

"Ano sa tingin mo? Mas masasaktan lang sya kung mananatili lang sya sa tabi ko"  sagot naman ni Bry.

'Masasaktan? Sino?' tanong ko sa sarili ko. Wala pa rin akong imik para pakinggan pa sana ang pag-uusap nilang magkaibigan ngunit nakita ako ni Mike.

"Angeline..... Kanina ka pa ba jan?"

Napalingon sa akin si Bry. Ang lamig ng tingin nya sa akin.

Tumikhim si Mike at nagpaalam. Kami na lang ni Bry ang naiwan.

"Tapos ko na pala maluto yung dinner natin, tara sa loob?" aya ko kay Bry pero di sya natinag.

"I want us to break up," he just said instead, walang emosyong makikita sa kanyang mga mata.

Natulala ako. Tama ba ang narinig ko? Bakit sya makikipaghiwalay? may nagawa ba akong mali? "Why?"

"I don't love you anymore, you're just a burden to me now."

"Bry, sabihin mo nagbibiro ka." the tear in my eyes wants to slip ng sinabi nyang di na nya ako mahal, " Please, tell me you don't mean what you said," pagmamakaawa ko. Lumapit ako sa kanya upang yakapin ngunit umiwas sya na parang may nakakahawa akong sakit.

"Hindi mo ba naiintindihan Angeline, hindi na kita mahal. Kaya kung pwede wag ka na magpapakita sa akin." sigaw nito sabay pasok sa pent house nya at isinara.

Masakit......

Napakasakit.....

Mahal na mahal ko sya ngunit bakit nag iba ang nararamdaman nya sa akin....

Napahagulgul ako

*FLASHBACK ENDS*

Lumuluha pa rin ako habang lakad at takbopapalayo. Palayo sa lugar kung saan nagdulot sa akin ng sakit atpighati. At sa bawat pagpatak ng luha ko hinihilig ko na sanamakalimutan ko ang lahat. My eyes become blurred at di ko napansinang sasakyan na parating. Then my world became pitch black....