roadtrip (DUTCH)

dag 1, uur 2

Joseph^

"Ik heb honger."
"Dude."
"Wat? Ik ben een mens."
"We zijn net langs een tankstation gereden."
"Ik moet ook plassen."
"Ik ga niet weer voor je stoppen."
"Oké, maar wel bij een tankstation."
"Uhm."
"Ja."
"Nou,"
"Ja."
"Oké."
"Gelukkig. Heb jij geen honger dan?"
"Nee."
"Je hebt nodig meer voedsel nodig."
"Wat?"
"Je bent hardstikke dun!"
"Dus?!"
"Je moet meer eten!"
"Wie zegt dat ik niet veel eet?"
"Ik."
"Maar waarom?"
"Daarom!"
Ik rolde mijn ogen. "Ik eet genoeg."
"Oké. Dan eet jij zo mee."
"Oké." Ik had geen honger. Ik wilde hem gewoon bewijzen dat ik wel genoeg at. Ik werd nogal gek van hem.
"Mooizo."
"Inderdaad."
"Ik ben erg trots op je."
"Ik niet."
"Ik hoop dat ik je geholpen heb in het nieuwe leven waarin je meer eet."
"Nee."
"Maar toch hoop ik dat ik je geholpen heb."
"Niet echt."
"Maar ik heb je wel geholpen."
"Nope."
"Ik heb je geholpen."
"Oké."

Bij het tankstation stopte ik.
"Neem je je geld niet mee?"
"Betaal jij niet voor me dan?"
"Nee!"
"Ik betaal je later terug."
Ik rolde mijn ogen.
"Beloofd." Zei hij erna.

"Prima." Ik stapte uit en liep het tankstation-winkeltje in met hem op zijn hielen.

"En als je fruit of iets anders gezonds pakt vermoord ik je." Zei Joseph.

Ik pakte m&m's. Wat anders? Weetikveel! Ik liep naar de kassa en uiteindelijk kwam Joseph naast me staan en hij legde eerst een stokbrood neer.

"Je koopt een heel stokbrood?"
"Dat klopt helemaal."
"En ik moet dat voor je betalen?"
"Jep!"
"Terwijl ik je rondrijd?"
"Jep!"
Daarna legde hij er een pakje condooms bij. Ik keek naar hem alsof hij gestoord was en hij glimlachte vriendelijk naar de man achter de kassa.

"Denk je echt dat ik dat voor je ga betalen?"
"Wil je dat ik Mackenzie zwanger maak?"
"Nee! Maar dat betekend niet dat ik condooms voor je ga betalen!"
Joseph haalde zijn schouders op.
"Bovendien, waarom wil je condooms kopen? Met mij erbij? Is dat niet iets wat je samen met je vriendinnetje moet doen in plaats van mij?"
Joseph lachte. Ik zal erbij zeggen dat ik alles in fluister-schreeuw toon zei en ik belachelijk klonk.

Toen gaf ik het op. "Oké. Prima. Als je me maar terug betaald."
En toen zette hij glijmiddel naast zijn condooms en stokbrood en trok ik ongelofelijk een wenkbrauw naar hem op.

Hij moest lachen.

"Denk je nu echt dat ik dat voor je ga kopen?"
"Koop je daarom een stokbrood?"
"Joseph!"
"Stop met lachen!"

Toen hij uitgelachen was zei hij; "ik maakte een grapje. Het stokbrood koop ik omdat ik dat lekker vind. Het spijt me zeer." Hij zette de glijmiddel terug en liet de condooms liggen. Toen ik hem nogsteeds met opgetrokken wenkbrauwen aankeek fronste hij. "Wat?"

"Verwacht je nogsteeds dat ik die condooms voor je ga kopen?"
"Zie het als een cadeautje voor Mackenzie. Ze is bijna jarig! Zeg met haar verjaardag gewoon dat ze het cadeautje al heeft gekregen. Via mij."

"Omygod." Ik keek weg en probeerde te glimlachen naar de kassaman. "Hallo." Zei ik. "Excuus voor mijn..., vriendje van mijn vriendin."

"Wilt u de condooms erbij?"
"Uh-," op dat moment vroeg een meisje achter ons wat aan haar vader. "Papa, wat zijn condooms?"

En Joseph draaide zich om en zei: "dat zijn héle grote ballonnen. Voor volwassenen. Wacht maar af, die zul je vast leuk vinden!" En ik zag hem glimlachen naar de vader die hem afkeurend aankeek en toen draaide hij zich weer naar me toe. "Ik betaal ze wel."

Nou, en toen liepen we naar buiten, Joseph met zijn condooms en stokbrood en ik met mijn m&m's. Beiden stapten we de auto in.

"Als je ook maar een kruimel morst mag je mijn hele auto schoonmaken als we thuiskomen."
"Geld dat ook als jij morst?"
"Nee."
"Waarom dan wel bij mij?"
"Omdat het mijn auto is en niet de jouwe."
"Maar d-"
"Kun je een keer je mond houden en je stokbrood eten?"
"Maar natuurlijk." Joseph keek naar zijn stokbrood.
"Heb je een mes?"
"Je verwacht van me dat ik een mes in mijn auto heb liggen?"
"Je weet het maar nooit,"
Ik zweeg.
"Geen mes?"
Ik maakte mijn zak m&m's open en at er een paar.
"Oké, ik begrijp het." Joseph brak een stuk van zijn stokbrood af.
"Maar zodat je het weet, je mag best zeggen dat je geen mes bij je hebt. Geen enkele reden om je voor te schamen. ."
...
"Ik snap het wel hoor. Zo'n jongen die om een mes vraagt. Je hoeft je echt niet lullig te voelen omdat je geen mes hebt. Voel je je lullig?"
Ik keek naar hem. "Ontzettend."

Hij moest glimlachen. "Dat dacht ik al. Maar dat hoeft niet hoor. Het kan gebeuren."
"Oké."

Het was even stil.

"Mag ik eigenlijk nog plassen?"

VCF