dag 1, uur 5

300 27 12
                                    

Joseph/Josh rookt niet maar ik vind de foto gewoon leuk oke

Toen ik wakker werd stond de auto stil.
We stonden op een parkeerplaats en ik zag Joseph voor de auto rennen. Achter iets aan.

Toen ik beter keek zag ik een kat.

Uiteindelijk kreeg hij de kat te pakken en hij werd gekrabd en ik hoorde hem "au" zeggen in de auto en zag hem de kat alsnog aaien voordat het uit zijn handen sprong en nogal hulpeloos keek hij hoe de kat wegrende. Ik moest glimlachen.

Even later stapte hij zuchtend in de auto en keek hij voor zich uit. Toen merkte hij op dat ik wakker was.

"Oh! Eindelijk! Ik was al bang dat je de hele dag door zou slapen! We gaan naar een concert."
"Wat?"
"Een concert. Je weet toch wel wat dat is?"
"Ik weet wat een concert is, maar waarom?"
"Omdat! Weet ik niet! Daarom!"
"Heb je kaarten?"
"Nee." Hij rolde zijn ogen. "Maar laat dat maar aan mij over."
"Je-, ik, wat?"
"We moeten eerst even inchecken in een motel."
Ik zuchtte. "Joseph, ik heb daar geen geld voor."
"Ten eerste, noem me Josh. Ten tweede, ik betaal wel. Ten derde, als je nog een keer probeert om deze avond te verpesten loop ik naar huis en zal Mackenzie je nooit vergeven."
Ik zweeg.
Hij trok zijn wenkbrauw op.
Hij zuchtte.
Hij wachtte tot ik iets zou zeggen.
"Oké! Prima. We gaan naar een motel."

"Yes!" Oprecht blij startte Joseph de auto. "Wil je nog plassen?"
"Nee."
"Mooizo. Want als je ja gezegd had had ik alsnog weggereden."

Een tijdje later reden we de parkeerplaats van een motel op. Joseph stapte uit en ik volgde hem naar binnen, waar een oude chagrijnige man zat.
Geen wonder dat Joseph het woord deed. Dat deed hij altijd.

"Hallo."
De man mompelde iets.
"Wij willen graag een kamer. Een schone, graag."
De man mompelde opnieuw iets en pakte een van de sleutels die achter hem hing.
"Meneer, ik verstond u niet."
"Ik zei dat een schone kamer niet lang schoon blijft met jullie."
Joseph moest lachen. "Oh, we zijn gewoon vrienden, hoor."
"15 dollar."
"Dacht u echt dat we een koppel waren? Want vandaag heb ik dat aan een politieman verteld en die geloofde ons,"
De man trok zijn wenkbrauw op.
"Maar natuurlijk, u praat niet graag, Leah heeft hetzelfde. Hier is uw geld." Joseph pakte zijn portemonnee en haalde er wat geld uit.

"Wilt u misschien met ons mee naar een concert?"
De man zweeg.
"Nee? Ook goed. Ik dacht dat misschie-" ik pakte de sleutel en sleurde Joseph weer naar buiten. Voordat de man ons zelf wegstuurde.

We zochten de kamer; Joseph pratend en ik zwijgend, en ik maakte de deur open toen ik de goede kamer gevonden had. Zuchtend liet ik me op het bed vallen.

"Ik heb slecht nieuws." Zei Joseph.
"Wat?"
"Je hebt geen tijd om te slapen. We moeten naar het concert."
"Welk concert begint er nou om 6 uur?"
"Het concert waar wij heen gaan. We moeten bovendien ook nog eten. Plús, we hebben geen kaarten en ik moet fixen dat we naar binnen kunnen, dus reken dat als tien minuten praten."

Ik had geglimlacht als hij me niet gezien had.
Hij keek echter wel en ik ging rechtop zitten. "Oké."

Joseph maakte een raar sprongetje en keerde zijn rug naar me toe, deed de deur open en wachtte op mij.

"Dus naar welk concert gaan we eigenlijk?"

Voor iedereen die mijn fuck blablabla boeken heeft gelezen, als je het leuk vind, er staat een engelse versie online, take a look:)

VCF

roadtrip (DUTCH)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu