roadtrip (DUTCH)

dag 1, uur 1

Leah^

Als ik geen geld had gekregen en er geen familie uitje om te ontlopen was geweest had ik niet eens een seconde nagedacht om het vriendje van Mac op te halen.

Want het zit zo: Mac en Joseph zijn een stel, ik ken Joseph niet, dat maakt verder niet uit. Joseph woont aan de andere kant van Amerika dus ze zien elkaar bijna niet.
Maar nu komt Joseph eindelijk een keer overvliegen en surprise, Mac kan hem niet ophalen.
Waarom? Omdat haar favoriete band optreed op de dag wanneer Joseph land.
Dus dan ben ik de oplossing. Maar natuurlijk.
Lieve leuke Leah. Zonder geld. Arme meid. Twee dagen rijden om iemand op te halen die ze niet kent. Wie zegt dat ik de verkeerde jongen niet ophaal?

"Mac, ik heb spijt dat ik ja heb gezegd." Ik parkeerde mijn auto op een van de ophaalplaatsen van het vliegveld. Ik was uitgeput en heb de nacht in mijn auto doorgebracht omdat ik hotels te duur vind.

"Je hebt de foto die ik doorgestuurd heb binnengekregen, toch?"
"Ja, maar de foto was niet bepaald duidelijk."
"Ik heb niet zoveel scherpe foto's van hem."
"Hij is je vriéndje."
Mac was de enige tegen wie ik veel praatte. Ik haat praten.
Mac lachte. "Ik heb het te druk met naar hem kijken met mijn ogen."
"Het zit zo, ik heb genoeg details over hem gehoord zonder er een gezicht bij te hoeven bedenken en nu ik zijn gezicht gezien heb is het ongelofelijk ongemakkelijk dus ik ga ophangen en overwegen om terug te rijden zonder hem."
"Je waagt het niet weg te rijden."
"Sure."
"Oké, ik zal hem een berichtje sturen dat je er bent."
"Oké."
"Succes!"
"Sure."
"Doei!" Mac hing op en ik zuchtte, trommelde op mijn stuur en zette de auto uit. Ik ging comfortabel zitten en wachtte.

Na een tijdje ging mijn autodeur open en een jongen stapte in.
"Wat is je naam?" We zeiden het op hetzelfde moment.
Ik bleef zwijgen om van hem als eerste een antwoord te krijgen.
"Joseph, maar je kan me Josh noemen, maar alleen als jij Leah bent."
"Mooizo." Ik zette de auto weer aan en deed mijn riem om.

"Hey! Je hebt je naam nog niet gezegd!"
Ik zweeg en begon te rijden.
"Wowowow, je krijgt het recht niet om mij te ontvoeren." Joseph opende de deur en ik rolde mijn ogen.
"Ik ben Leah." Ik leunde over hem heen en trok de deur weer dicht om vervolgens verder te rijden.
"Oh, oké." Gerustgesteld ging hij zitten.

"En doe je gordel om."
"Is Mackenzie al bij het concert?" Vroeg hij terwijl hij zijn gordel omdeed.
"Ze rijdt."
"Oh."

Héél even was het stil.
"Praat je veel?"
"Nee."
"Oh,"
"Mag jij wel rijden?"
"Waarom niet?!"
"Je bent zo klein!"
"Dus?!"
Joseph grijnsde. "Right, alle kleine meisjes worden groot."
Ik rolde mijn ogen en keek voor me uit. Joseph was zwaar irritant en ik verheugde me niet op de komende misschien wel drie dagen.

"Heeft Mackenzie me gemist?"
Ik hield niet van praten. Als je niet wilt praten moet je zwijgen. Dus ik zweeg.
"Is dat een ja?"
...

"Oké! Ik zie je tactiek. Erg slim, Leah, erg slim."
...

"Kijk, het zit zo, ik praat liever dan dat ik twee dagen stil ben. Dus misschien is het handig als je terugpraat."
...

"O my god! Ik kan er niet tegen als mensen stil zijn. Kun je alsjeblieft iets zeggen?"
...

"Goed. Zolang je maar op de weg let en ons niet verongelukt vind ik het prima. Ik kan echt wel stil blijven, hoor." Joseph draaide zijn hoofd van me weg en keek vastberaden voor zich uit. Twee minuten hield hij het vol.

"Oké, ik kan het niet."
Ik schudde mijn hoofd grijnzend.

"Kijk, ik ben blij dat je nog kan grijnzen, maar ik vroeg me af of je ergens kunt stoppen zodat ik kan plassen."
"Je komt net van het vliegveld af!"
"Dat klopt, en toen moest ik ook al plassen, maar ik was te zenuwachtig dus het lukte niet."
"Vaak is het andersom."
"Dat klopt, maar ik werk niet zoals andere mensen. Kun je ergens stoppen?"
"Wil je wildplassen?"
"Zolang ik maar kan plassen! Leah, ik pis in mijn broek!"

Ik moest lachen en zette de auto aan de zijkant. "Als de politie komt betaal jij de boete."
"De politie komt echt niet, hoor." Joseph stapte uit de auto en liep naar de bosjes. Hij liet een "woehw!" horen, en ik denk dat plassen nu wel lukte.

En toen stopte er een politie achter onze auto.

"Hallo mevrouw."
Ik had mijn raampje open gedaan.
"Hallo."

"Hoort die plassende jongeman bij jou?"
"Ik zei nog dat hij zijn plas op moest houden."
"Juist, zou u uit de auto kunnen stappen?"

Ik zuchtte en stapte uit, keek naar Joseph die zo te zien uitgeplast was en met de andere man aan het praten was.

"Mag ik uw rijbewijs zien?"
Dus ik liet het zien, en ondertussen was ik aan het luisteren naar het lulverhaal dat Joseph pratend aan het verzinnen was.

"Mevrouw," -andere politieman. Ik keek op.
"Klopt het dat dit uw vriendje is?"

Ik keek naar Joseph met een grijns en trok een wenkbrauw op. Wat? Moest ik nu doen alsof ik van hem hield?!

Ik knikte.

"Kijk-, het zit zo, ze heeft me net opgehaald van het vliegveld en we wilden gewoon heel graag naar huis om-," Joseph maakte bewegingen met zijn handen en ik én de twee politiemannen trokken onze wenkbrauwen op.

"Nouja, u weet vast wel wat ik bedoel, we hebben elkaar een half jaar niet gezien. Maarja, ik moest echt ontzettend nodig plassen en ik kon het niet ophouden en ik was zo verheugd op-,"

"Oké, jongeman, u kunt gaan met een waarschuwing. Dit kan niet opnieuw gebeuren, oké?"

"Maar natuurlijk meneer, het spijt ons van ons hormonerige gedrag."

Ik rolde mijn ogen naar Joseph, maar hoe raar zijn praatje was, de twee agenten stapten in hun auto en reden weg.

"Nu ben je mijn vriendinnetje."
"Ik dacht dat je er een had."
Joseph knipoogde. "Maar nu ben jij de ster."
"Oh, ik ben gevleid." Ik stapte weer in de auto en wachtte tot Joseph instapte.

"Over seks beginnen werkt áltijd met volwassen." Zei Joseph terwijl hij instapte.
"Gewoon blijven praten. Aan een stuk door. Dan gaan ze vanzelf wel weg."

Ik begon met rijden.

"Misschien hadden we handen vast moeten houden, dan hadden ze misschien eerder weggegaan."
"Dude, ik raak je niet aan voordat je die handen van je gewassen hebt."
Joseph keek voor een moment naar zijn handen voordat hij me begreep. "Oh! Juist. Daar houd ik je aan."

"Plassende jongeman." Mompelde ik.
"Wat?"
"Zo noemde die agent je."
"Dat vind ik een erg mooie verwoording voor wildplasser."
Ik knikte overeenstemmend.

"Heb jij wel eens wild geplast?"
"Wat?"
"In de bosjes ofzo,"
"Nee."
"Echt niet?!"
"Nope."
"Niet eens in een bos ofzo?"
Ik schudde mijn hoofd.
"Oké, in dat geval weet ik wat ik je ga verplichten te doen in deze twee dagen."
"Ik ga niet plassen in bosjes."
"Wil je je dan niet vrij voelen?"
"Ik zal me niet vrij gaan voelen van plassen in bosjes."
"Waarom niet?"
"Waarom stel je zoveel vragen?"
"Iemand moet het gesprek bezig houden!"
Ik zweeg.

"Bovendien ben ik nieuwsgierig en geïnteresseerd in de persoon die me ophaalt en ik helemaal niet ken."
"Hm,"
"Als ik twee dagen in een auto met je moet zitten moet er toch iets nuttigs gebeuren?"
"Vast,"
"Top! Wildplassen komt voor de bakker, nog andere dingen die je nog nooit gedaan hebt?"

VCF