RUHU GÜZEL

8.BÖLÜM:İMAM NİKAHI

Keyifli okumalar

Şu an Batuhanla yan yana oturmuş televizyon bakıyorduk. Biri bana izlediğiniz programda ne oluyor? Diyerek soru yöneltse saf gibi bakarım.

  Düşünüyordum. Sadece düşünüyordum. Bizim şimdi bir çocuğumuz olsa onun nasıl bir hayatı olur?

Bebeğimiz olunca kısa süre sonra ayrılacaktık.

Büyüyünce babasının nasıl biri olduğunu sorsa ne diyeceğim?

Annecim baban dış güzelliğe çok önem verir. Çapkındır, bana çok kötü davranıyordu ilk zamanlar, zaten beni hiç sevmemişti. Biz zaten seni de dedemler istiyor diye dünyaya getirdik. Mi diyecektim?

Ya da Batuhan'a beni sorduğun da babacım annen inattır, benden intikam almak için Amerika'ya gitti. Sonra bir geldi pir geldi. Eskiden yufka yürekli, narin annen kötü huylu cadıya dönüştü mü diyecekti?

Onu geçtim nasıl evlendiğimizi sorarsa biz beşik kertmesiyiz kızım. Dedelerimiz çok yakın arkadaştı. Anne babamız da öyle aynı gün, aynı hastanede olunca bizi beşik kertmesi yapmışlar. Annemler ve babamlar öylesine diye gülüp geçmişler. Ama dedemler bu olaya ciddiyetle bakıyorlarmış. Bizim o zamandan beri  ikimizininde birbirimizden haberi yoktu. Biz 26 yaşına gelince de pat diye bizi evlendirdiler. Baban olacak herif ben senle gerçekten evlenmek istemiyorum diyip sadece kağıt üzerinde benimle evlendi. Eve arkadaşları gelince beni göstermiyordu. Sonra ben intikam almak için değiştim. Dedemler bizden çocuk isteyince bizde üzerimizde hakları var diye seni yapalım dedik mi diyecektik.

Kafamdaki düşünceleri dağıtmak için kafamı sağa sola salladım. Yok ben kafayı yiyecektim. Batuhan'a döndüm.

"İyi geceler" diyip merdivene ilerlerken onunda "iyi geceler" dediğini duydum.

Odama geldiğimde ayakta bir oyana bir buyana yürümeye başladım.

Dolaptan askılı bir gecelik elbisemi üzerime geçirdim.

Yatağa uzandım. Ama ben korkuyorum ya...Utanıyorum ben ya..

Oflayıp kafamı yasığa vurmaya başladım. Neler düşüyorum ben. Ama korkuyorum ben!

Odamın kapısı çaldığında hızla kafamı yastıktan kaldırdım. Dirsemlerimin üzerinde hafifçe doğruldum.

"Gir" diye cevap verince odamın kapısı açıldı ve Batuhan göründü.

Söyleyeceği şey için Batuhan'a bakarken Batuhan'ın gözleri benim yüzümde değildi.

Gözlerini takip ettiğimde gözlerinin göğüslerimde olduğunu fark ettim!

Hemen çarşafı alıp göğsüme kadar örtüp, sırtımı yatak başlığına yasladım.

"Ne var?!" Dedim hırsla. Gözlerini göğüslerimden çekip söyleyip söylememek arasında gidip geliyor gibi yüzüme bakıyordu.

Tek eliyle saçını kaşıyarak "şey sorucaktım ben" diyince göz kırpıp 'ne' dercesine baktım.

"Kızmak yok ama?" Böyle yapınca beni daha çok sinirlendirdiğinin farkındamıydı?

Yüzüne çok kötü bakıyor olacağım ki pes edip "tamam ya kötü birşey değil zaten. Biz imam nikahı kıyınca direk bebek çalışmalarına başlayacakmıyız diye soracaktım" diyince benim şalterler attı.

Arkamdaki yastığı Batuhan'a fırlatıp "çık dışarı lanet olası! Terbiyesiz aklı fikri nerde!" Diye bağırınca hızla kapıya ilerledi.

"Hani kızmayacaktın? Hem ne var ki bunda?" Dedi. Sonra beni süzdü ve sırıttı. "Yoksa sen korkuyormusun?" Tek kaşı havada bu soruyu sormuştu.