Fevral 2016 22:45
2 ay keçdi Üzərinən Mən Cəsarət edib "O"na Sevgini etiraf edə Bilməmişəm.
Ya Zamanı deyildi ya 'Da Hazr olmadığımı Bədənimdəki 2'ci Ruhum Beynimə İlmunat Göndərirdi..
Çıxılmaz Vəziyyətdə İdim.
Kimsə'yə Bu Haqqda danışa məsləhət ala Bilmirdim.
Güzgünün Qabağına Keçib Özümlə Söhbətlər eləməyə Başlamışdım.
Bu cəsarətsizliymə Bir Son Verməli idim.
Başımı Yastığa Qoyub Gözlərimi Yumub Cəsarətimi toplayıb sabah Ona yaxınlaşacağıma Söz verdim və xəyallar aləminə Doğru Yola Başladım.
Gözlərimi ani'Dən Açıb çarpayıdan Cəld Qalxdım.
-Axı "Tanrıya" Əl Açmağı Fikirdən Yaddan cıxarmışdım
Balacalıqdan Gördüyüm Eşitdiyimə Görə "Tanrı" Heç bir bəndəsini Tək qoymazdı Həmişə Köməyinə Çatardı,Necə ki Hər dəfəsində Məndə Olduğu kimi..
-Bu gecə "Tanrıdan" Diləklərimin Arasında "O"nu Bir Gecəlik Yuxum'Da Görməyi Dilədim.
"Dua"larımı Bitirdikdən Sora Bir necə saniyəlik Gülümsəyib Çarpayıya Uzanaraq,Açıx Pəncərəmdən Buludların Arxasında Gizlənmiş "Aya" və Işıltısı Uzaqlarda az qismi Görünən ulduzlara baxaraq Sevincli Gözlərimi Yumdum.
Bilirdim ki "Tanrıdan" Təmiz Ürəklə İstədiyim Hər bir "Duam" yerinə Yetir tez bir zamanda...
