Love after abuse || Dutch || ❌

verkracht

Faisel pakte Hayat bij haar arm. Ineens kwamen er twee jongens vanuit de achterbank te voorschijn. Een trok de stoel van Hayat naar achter en pakte haar hoofd vast. Hij duwde haar hoofd naar achter en spuug erop. "Tfoe" schreeuwde hij lachend. De andere jongen trok haar truitje kapot, waar daar na haar bh volgde. Hij begon ruw en hard in haar b*rsten te knijpen. Faisel hield haar armen vast. Hayat was aan het gillen, ze gilde totdat ze zelf verdoofd werd door haar gegil. Faisel pakte een mes. Hij hield het voor haar ogen en gaf haar een harde klap in haar gezicht. "Hou je vieze bek **** voordat ik je doodsteek, dit verdien je!" schreeuwde hij."Je hebt zeker een vriend jek a vieze ****." schreeuwde hij. Hayat was na het zien van het mes stil geworden. Ze hoorde en voelde niets meer. Haar lichaam was zielloos leek het. Ze zag alles vanuit een hoek gebeuren. Faisel scheurde haar jurk kapot. Hij maakte met het mes haar ondergoed stuk. Daar lag ze. Naakt. In zijn auto. Hij pakte een been van haar beet. Zijn vriend hield haar been vast. Het andere been hield Faisel vast. Hij keek haar aan en spuugde op haar ******. "Dit verdien je a vieze smerige slet". Hayat was verdoofd. Dit kon niet gebeuren. Faisel pakte zijn ***** vast en duwde hem ruw in haar. Hij pakte Hayat bij haar haar en verkrachtte haar. Het leken wel uren. Hayat gilde. "neeeeee, aaaaaah!!!" en ze begon keihard te huilen en hysterisch te gillen. Faisel legde zijn hand op haar gezicht en kneep erin. Hij begon steeds zwaarder te hijgen. Zijn s***** spoot hij op haar lichaam. Toen wilde de vriend. Daarna de andere vriend. Precies hetzelfde. Hayat was toen buiten bewustzijn geraakt.

Faisel had haar om de hoek van haar straat uit zijn auto gegooid. Ze heeft daar ruim een uur gelegen. Bijna naakt. Niemand die haar gezien heeft. Ze was helemaal kapot. Ze sprak in zichzelf. Ze droomde. Dit was haar leven. Dit werd haar realiteit. Ze probeerde op te staan. Haar handen waren helemaal nat. Bij de lantarenpaal bleef ze staan. Ze keek naar beneden naar haar handen. Rood. Bloed. Er kwam alleen maar bloed uit haar vagina. Ze was stil en liep door. Normaal kon ze niet meer lopen. Ze was helemaal in de war. Helemaal alleen. Ze had het koud. De achterdeur was open, haar ouders en broertje lagen al te slapen. Haar moeder wist dat ze met Faisel was, maar wilde maar al te graag dat ze veel tijd met hem doorbracht. Hayat liep naar binnen. Ze was ontzettend moe. Ze was levensmoe. Ze liep naar de douche. Spiegel. Ze kon er niet inkijken. Ze kon het gewoon niet. Ze deed de douche aan. Lauw water. Ze stapte met haar kapotte kleren en al onder de douche. Nog steeds stroomde het bloed uit haar vagina. Ze sloot haar ogen. Toen begon ze te huilen. Ze huilde met een zacht geluid, maar in haar hart schreeuwde ze. Ze heeft twee uur onder de douche gezeten. Ze liep haar kamer binnen. Voelde zich nog steeds vies. Ze had een ongelooflijke pijn in haar ******. Ze wilde dood. Ze ging op bed liggen. Ze pakte een doosje. In het doosje zaten slaappillen, die ze ooit van de dokter gehad heeft nadat ze door de hitte niet kon slapen toen ze een jaar geleden naar Marokko geweest was. Ze nam zonder aarzelen de pillen in. Ze was helemaal leeg van binnen. Ze sloot haar ogen en ging op bed liggen. Ze wilde dat het voorbij was. Hayat liet het potje pillen vallen op de grond. Ze voelde zich misselijk worden en nog geen paar minuten daarna begon ze over te geven. Haar moeder hoorde haar. Ze kwam aangelopen en deed het felle licht aan. Hayat was nog steeds aan het overgeven. Haar moeder zag de blauwe plekken op haar lichaam. Ze hielp Hayat al overgevend van het bed en bracht haar naar de douche. Haar moeder fluisterde zachte lieve woordjes naar haar toe. Met een washandje probeerde ze zo zacht mogelijk haar lichaam schoon te maken. Overal waren blauwe plekken. Haar moeder keek haar aan. "Hoe komen die daar Hayat, wie heeft dat gedaan?" Hayat begon te huilen. "a moi, Faisel heeft dit gedaan, hij heeft mij verkracht mama" zei ze. Haar moeder stopte even. Ze keek Hayat ongelovig aan. "Hayat, wat zeg je me nou?" zei haar moeder. Hayat probeerde op te staan, en weer kwam er bloed uit haar vagina. Haar moeder schrok, hield haar hand voor haar mond en begon te huilen. Hayat pakte een handdoek. "Waarom, waarom heeft hij dit gedaan Hayat?" zei haar moeder. Hayat antwoorde zachtjes "omdat ik niet met hem wilde trouwen". Haar moeder's gezicht vertrok. Ze was boos. "En waarom wilde je dat dan niet? Nu zal je helemaal niemand meer krijgen" zei haar moeder. Waarom had haar moeder van die harde woorden, waarom was de eer van de familie belangrijker dan de mensen die erin zaten. Ze haatte haar moeder dat moment. Haar moeder hielp Hayat naar bed. "Tegen abbah zeggen we wel dat je gewoon ziek bent." zei haar moeder. Hayat had blijkbaar alle pillen overgegeven. Ze viel in bed als een blok in slaap. De volgende morgen naderde. Hayat sliep.

Ineens voelde ze een harde bons. Ze kon het nog niet plaatsen. Het begon pijn te doen. Ze opende haar ogen. Haar vader.