Kalktım ve onunla konuşmalıydım,belki öylece kaçabilirdim ama o bir ruh idi.Ve ben onu göremiyordum ama o beni görebiliyordu takip etme olasılığı çok yüksekti.Bir not yazdım ve bıraktım.
Anlaşabiliriz benimle konuş lütfen.
o notu ordaki oturduğum acağın oraya bıraktım ve kalktım.Yavaş yavaş eve doğru yürümeye başladım,tüm yol boyunca tek düşündüğüm şey ölüme bu kadar yakın olurken neden hala daha bir çözüm bulamıyordum,ben nasıl insan değildim ama bu bedeni ben bırakmıycaktım.Tamam kabul ediyorum benim olmaya bilir ama bana verilmiş ve ben taşıdım yani benim sayılır ve gayette iyi baktım.(tamam biraz içki,cinsellik,dövme,piercing pek iyi değildi kabul ediyorum.)
Düşünmeye o kadar dalmıştım ki eve nasıl geldiğim bile hatırlamıyordum ama eve gelmiştim.İçeri girdim ilk önce lexinin iki yanağına küçük öpücükler bıraktıktan sonra merdivenleri hızlı hızlı çıkarak odama geçtim tam kapımı açıcaktım ki,kapım açıldı.Odamdaydı,beni bekliyordu.
Yavaş adımlarla girdim içeri ve ağlamaya başladım.
-Ne olursun beni öldürme,ben sadece yaşamak istiyorum ne olursun yapma bunu bana,tamam bu benim değil senin olabilir ama ben de hak etmiyor muyum yalvarırım sana beni bırak lütfen bırak....
öyle içten ağlıyor ve konuşuyordum ki karşımdaki nefes sesi titrek geliyordu sanki o da ağlıyordu ama ben göremiyordum.
Benim yanıma eğildi,aşağıya oturdu,bunu hissediyordum.
Yanağımdaki gözyaşlarımı sildi ve iki eliyle yüzümü tutuyordu yine dudaklarımda nefes sesi hissettim.
Ve korkarak
-Ll-lütfen beni bb-bırak...
O anda konuşmaya hazırlandı ve titreyen nefes sesiyle fısıltıyla
-seni öldürmem gerekiyor ama farklı bir his hissediyorum bu imkansız.Siz buna ne diyorsunuz aşk mı?..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Görünmez Adam
Teen Fictionbazen sanal aleme fazla kaptırırız kendimizi belki de tüm hayatımız oraya bağlı olur ucunda ölüm bile olabilir ve bu sadece kendi kararlarımız yüzünden olan bağlantılardır.bazen anı yaşamak yerine neden işin gerçeğini anlamıyoruz?? 16 yaşında bir kı...
