Δυστοπικός Έρωτας

Η συνάντηση..

Τζένιφερς P.O.V

Ξυπνάω αργά γιατί σήμερα είναι Σάββατο και δεν έχουμε σχολείο. Επιτέλους σαββατοκύριακο. Έτσι με το που ξύπνησα, στις 12 περίπου, κατέβηκα κάτω για να φάω το πρωϊνό μου. Προς ευχάριστή μου έκπληξη βλέπω πάνω στο πάγκο ένα πιάτο γεμάτο βάφλες. Τότε τρέχω στη κουζίνα και παίρνω το πιάτο με τις βάφλες και την μερέντα (την οικογενειακή συσκευασία) και τα αφήνω στο τραπέζι. Ύστερα πάω και ετοιμάζω και ένα καφέ και κάθομαι στο τραπέζι για να φάω. Γιαμμμ..
Γενικά, παρόλο που είμαι πολύ λεπτή, τρώω πάρα πολύ.

Αφότου τελειώνω το φαγητό, ακούω βήματα από τις σκάλες. Ήταν οι γονείς μου.. κατέβηκαν και ήρθαν προς το μέρος μου..

Μαμά- καλημέρα κορίτσι μου..

Εγώ- καλημέρα μαμά..

Μπαμπάς- πώς κοιμήθηκες;; χθές δεν τα είπαμε καθόλου..

Εγώ- Μια χαρά. Ναι ήμουν αρκετά απασχολημένη. Και τώρα πρέπει να πάω να κάνω κάτι τηλεφωνήματα. Θα τα πούμε λίγο πιο μετά.

Σηκώθηκα και ανέβηκα πάνω στο δωμάτιό μου.. Τότε πήρα τηλέφωνο την Μακένζι, την κολλητή μου...

Ε- Έλα Κένζ, που χάθηκες;;

Μ- Εγώ χάθηκα μωρή;; εσύ δεν εξαφανίστηκες χθες μετά το σχολείο;; τι έγινε τέλος πάντων;;

Ε- Τίποτα δεν έγινε.. απλά ήθελα λίγο χρόνο μόνη μου. Αλλα δυστυχώς ουτε αυτό δεν μπόρεσα να έχω..

Μ- Γιατί ρε βλάκα; τι έγινε;

Ε- Ο Άλεξ....

Μ- αα τι σου έκανε αυτός ο βλάκας;;

Ε- Εμ βασικά.. δεν μου έκανε αυτός... εε.. εγώ...
Και της εξήγησα όλο το συμβάν με τον Άλεξ...

Μ- Αμαν βρε Τζεν.. δεν σου έχω πει να ελέγχεις τα νεύρα σου και να μην είσαι τοσο επιθετική;;

Ε- Ναι ρε μαλάκα, μου το είπες.. αλλά.. πφφ.. είναι δύσκολο..

Μ- ναι ναι.. ασε τις δικαιολογίες και ζήτα του συγνώμη..

Ε- Πφ καλά θα δω..

Μ- Άντε να δούμε..

Κλείνω το τηλέφωνο.. αμέσως τότε βλέπω μια εισερχόμενη κλήση..

Ohh shit.. είναι ο Άλεξ..

Ε- Ναι;;

Α- Γεια σου Τζεν.. όλα καλά;;

Ε- Ναι μια χαρά!! Εσύ;;

Α- Εε εντάξει. Θα μπορούσα και καλύτερα..

Ε- ωχ ναι. Όσο για αυτό...συγνώμη ρε συ.. το ξέρω. Ήταν λίγο υπερβολική αντίδραση.. πρέπει να μάθω να ελέγχω τα νεύρα μου..