Δυστοπικός Έρωτας

Η μάχη

Τζέιμς P.O.V

[Μετά από όλα όσα προηγήθηκαν πιστεύουμε πως το καλύτερο είναι να κοιμηθούμε πίσω από αυτό το κάδο.
Έτσι, μας παίρνει ο ύπνος.
Και καταλήγουμε να κοιμόμαστε σχεδόν αγκαλιά...]

Καταλαβαίνω οτι ξημέρωσε όταν νιώθω τις καυτές ακτίνες του ήλιου να λούζουν το πρόσωπό μου. Ανοίγω τα μάτια και καταλαβαίνω οτι το κεφάλι μου έχει γύρει προς τα δεξιά και ακουμπά στο κεφάλι της Τζεν..
Μόλις το συνηδητοποιήσα τινάχτηκα και τραβήχτηκα προς τα αριστερά με αποτέλεσμα να ξυπνήσω και την Τζεν. Με κοίταξε με ένα απορημένο ύφος και ύστερα είπε:

Τ- Τι έπαθες βρε Τζέιμς; μύγα σε τσίμπησε;;;

Ε- Εε.. οχι.. οχι..
Λέω και τα μάγουλά μου παίρνουν μια κοκκινωπή απόχρωση.
Το βλέπει αυτό και αρχίζει να χαζογελάει. Εγώ την κοιτάω με ένα ελαφρώς ενοχλημένο ύφος και τότε λέει:

Τ- Εντάξει.. το κόβω..

Ε- Καιρός ήταν...
Και σταυρώνω τα χέρια μου.

Την ξανακοιτάω για λίγο. Είναι πολύ όμορφη, έτσι φυσική με απλά ρούχα και τίποτα παραπάνω από τον εαυτό της. Τα καστανά της μάτια δένουν υπέροχα με τα καστανά, πιασμένα σε μια αλογοουρά μαλλιά της. Δεν είναι πολύ ψηλή αλλά έχει ενα πολύ ωραίο γυμνασμένο σώμα.
Χθες μου είπε πως ξέρει πολύ καλά πολεμικές τέχνες και πως θέλει να περάσει σε κάποια στρατιωτική σχολή. Είναι 16, όπως εμένα, αν και οι ζωές μας είναι εντελώς διαφορετικές..

Τις σκέψεις μου διακόπτει ένας ήχος γουργουρητού, μάλλον από το στομάχι της Τζεν.

Τ- Ω γαμώτο. Έχω να φάω από χθες μεσιμέρι και το στομάχι μου άρχισε να παραπονιέται..

Ε- Χμ πάλι καλά είναι και αυτό. Εγώ στα χρόνια που ζω στους δρόμους έχει τύχει φορές να περάσουν δύο μέρες που να μην έχω φάει σχεδόν τίποτα.
Τέλος πάντων. Τι κάνουμε τώρα;

Τ- Δεν ξέρω. Ίσως πρέπει να την κάνω σιγά σιγά από δω γιατί και οι δικοί μου θα αρχίσουν να ανυσηχούν.

Ε- Ωχ ναι. Σωστά. Όμως θα αντέξεις έτσι νυστικιά μέχρι εκεί;; για την ακρίβεια που ακριβώς μένεις;;

Τ- Εμ είναι αρκετά μακρυά το σπίτι μου. Περίπου 2 ώρες δρόμος.

Ε- Τότε πρέπει να βρούμε κάτι να φας..

Τ- Έχεις καθόλου λεφτά πάνω σου;;

Ε- Όχι. Να μαντέψω ούτε εσύ..

Τ- Σωστά μάντεψες..

Ε- Πφφ.. τι κάνουμε;;

Τ- Υπομονή νομίζω.