Δυστοπικός Έρωτας

Επιστροφή

Τζενιφερ'ς P.O.V

Λίγα λεπτά έχουν περάσει από την στιγμή που αποχαιρετήσαμε την Σαμ και συνεχίσαμε τον δρόμο μας για το σπίτι μου...

Οσο για την Σαμ...;; Τελικά από όσο κατάλαβα ειναι πολύ καλή κοπέλα. Στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτική. Αλλά ύστερα κατάλαβα πως δεν έχει κακές προθέσεις. Επίσης νομίζω έχουμε και παρόμοιους χαρακτήρες. Μοιάζουμε αρκετά.. και την ευγνωμονώ που μας βοήθησε στο πάρκο. Ειδάλλως.. μάλλον θα βλέπαμε ήδη τα ραδίκια ανάποδα, τόσο εγώ όσο και ο Τζέιμς.

Ο Τζέιμς;;; χμ.. πολύ καλό παιδί και αυτό. Με αγνές προθέσεις. Βέβαια έχουμε πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες αλλά  εγώ τον συμπαθώ πολύ. Δεν ξέρω αν νιώθει το ίδιο και για μένα.
Συν το οτι είναι πολύ ελκυστικός εμφανισιακά....

Περπατάμε σχεδόν δύο ώρες. Είναι απόγευμα και επιτέλους πλησιάζουμε στο σπίτι μου.
Και τι δεν θα έδινα για ένα αυτοκίνητο γαμώτο...

Αποφασίζω να σπάσω την σιωπή αφού με τον Τζέιμς δεν ανταλλάξαμε σχεδον καμιά κουβέντα εδώ και πολλή ώρα.

Ε- σε λίγο φτάνουμε.. είναι τρία τετράγωνα πιο κάτω.

Χαμογέλασε και απάντησε
Τ- Ωραία!

Μετά από κανένα 5λεπτο φτάσαμε σπίτι μου. Γύρισα το κεφάλι μου προς τον Τζέιμς και του είπα:

Ε- Φτάσαμε. Εδώ μένω, λέω και δείχνω το κτήριο στα δεξιά μας.

Τ- Επιτέλους!

Κοιτάω στις τσέπες μου και καταλαβαίνω πως είχα ξεχάσει τα κλειδιά.
Χτυπάω την πόρτα αλλά μάλλον λείπει η μαμά μου, μάλλον... Ψάχνω για κανένα αντικλείδι κάτω απο τα χαλιά, μέσα στις γλάστρες κτλ κτλ. Αλλά τίποτα. Ο Τζέιμς με παρατηρεί και αποφασίζει να μιλήσει.

Τ- Μείναμε έξω, έτσι;

Ε- Τσουκ... ακολούθα με!

Μπαίνουμε στην αυλή και βρισκόμαστε κάτω από το μπαλκόνι μου. (Το δωμάτιό μου βρίσκεται στο δεύτερο όροφο)

Τ- Ωχ, μην μου πεις θα....

Ε- ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΟΥΜΕΕΕ!

Τ- Όχι όχι όχι. Έχω υψοφοβία. Σκαρφάλωσε μόνη σου!

Ε- Οκευυυ.. λέω και παίρνω την σκάλα που υπάρχει στην αυλή, την τοποθετώ πάνω σε ένα τραπέζι και την στερεώνω στον τείχο.

Ρίχνω μια ματιά στον Τζέιμς. Με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια όσο εγώ ανεβαίνω στο τραπέζι και ξεκινάω να σκαρφαλώνω με την βοήθεια της σκάλας.

Τον ακούω να φωνάζει
Τ- Πρόσεχε!!

Εγώ μόλις φτάνω στο μπαλκόνι τον κοιτάω και του λεω:

Ε- Σειρά σου τώρα.

Τ- Όχι δεν το κάνω αυτό εγώ!

Ε- Οκευυυ, λέω και μπαίνω μέσα. Πάω κάτω στο σαλόνι και ξεκλειδώνω την πόρτα.Ύστερα βγαίνω πάλι στο μπαλκόνι και τον βλέπω να είναι ακριβώς εκεί που ήταν και πρίν...

Ε- Άντε Ρωμαίο, θα έρθεις;

Τ- Δεν σκα-ρφα-λω-νω!

Ε- Από την πόρτα ρε μπούφε!

Το πρόσωπό του φωτίστηκε και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του.
Έτρεξε και μπήκε από την μπροστινή πόρτα.

Μόλις μπαίνει μέσα αρχίζει και θαυμάζει το χώρο. Επεξεργάζετε τα πάντα. Μέχρι που το βλέμμα του πέφτει σε μια φωτογραφία που είμαι εγώ με τον μπαμπά μου.. και αρχίζουν οι ερωτήσεις... για ακόμη μια φορά...

Τ- Ποιοι είναι σε αυτή τη φωτογραφία;;;

Ε- Εγώ με τον μπαμπά μου.. λέω αλλά η θλίψη είναι φανερή στα μάτια μου.

Τ- Δεν ζει, εε;;

Κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.

Τ- Θες να μου μιλήσεις για αυτό;

Όχι πάλι. Για ακόμη μια φορά πρέπει να μιλήσω για το χειρότερο κεφάλαιο της ζωής μου. Ένα κεφάλαιο που θα ήθελα πολύ να ξεχάσω αλλά κάτι τέτοιο είναι δυστηχώς αδύνατο...

------------------------------------------------------

Heyyyyy guys..
Τι κάνετε; ελπίζω όλοι καλά.

Ναι ξέρω... μικρό το σημερινό κεφαλαιάκι.. Σορυ γκάιζ αλλά τι να κάνω;; καθολου έμπνευση και φυσικά καθόλου ελεύθερος χρόνος..
Τέλος πάντων. Αυτό ήταν ένα κεφαλαιάκι από το μέρος της Τζένιφερ. Η επιστροφή στο σπίτι της. Απλά με παρέα αυτή τη φορά. Σκέφτομαι διάφορες Τζέιμφερ στιγμές που ίσως βάλω στο επόμενο κεφάλαιο..

Χμμ... άσχημο παρελθόν διάβασα, εεε;; τι λέτε;; τι παίζει με το παρελθόν της Τζέν και πως σχετίζεται με τον πατέρα της;; Θα το μάθετε κι αυτό κάποια στιγμή.. μόνο υπομονή να έχετε!

Το επόμενο κεφάλαιο θα'ναι μάλλον από την μεριά του Τζέιμς.. Θα μάθουμε νέες πληροφορίες για το παρελθόν των ηρώων μας;;; ή μήπως όχι;;
Θα δείξει! ;-)

Οπότε, αν σας άρεσε το σημερινό μικρό κεφαλαιάκι πατήστε ένα αστεράκι και γράψτε και ένα κομμεντ για να ξέρω την γνώμη σας.

Και... θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο...

Φιλουμπεεεεεςςςς.. -Ευρυδίκη ♥