Δυστοπικός Έρωτας

Βόλτα

Τζεϊμς P.O.V

Μετά από όλα όσα έγιναν τελικά αποφασίσαμε να ξαπλώσουμε.. Αλλά ύπνος δεν...

Γενικά επικρατεί μια αμηχανία η οποία φαίνεται απο την σιωπή που υπάρχει σε μεγάλο βαθμό...

Μετά από πολλές στροφές στο κρεβάτι η Τζεν τελικά αποκοιμιέται.. Γυρνάω να την κοιτάξω. Ναι όντως αποκοιμήθηκε. Και είναι τοσο... υπέροχη έτσι όπως είναι.. Μ'αρέσει αυτή η κοπέλα. Μ'αρέσει πολυ. Αυτή, ο χαρακτήρας της, η μυστηριότητα που δημιουργεί. Είναι υπέροχη. Αλλά εγω δεν είμαι για αυτήν.. Εγώ είμαι ένα αλητάκι των δρόμων. Δεν της αξίζω...

Έτσι όπως είμαι βυθισμένος στις σκέψεις μου, κοιτώντας την, ξαφνικά ανοίγει τα μάτια της. Μόλις με βλέπει να την κοιτάω, ένα χαμόγελο κάνει την εμφάνισή του στα χείλη της.. Ύστερα όμως το βλέμμα της έγινε πιο σόβαρο..

Τ- Δεν μπορείς να κοιμηθείς;;

Ε- Όχι.. και δεν ξέρω γιατι..

Τ- Μπορώ να κάνω κάτι εγώ;

Ε- Δεν ξέρω...

Τ- Θες να κοιμηθούμε αγκαλίτσα;;

Ε- Ναι αμέ, γιατί όχι;;

Έτσι περνάω το χέρι μου στον κορμό της και κολλάμε τα σώματά μας μεταξύ τους.
Ακόμα και αυτή η επαφή με ανάβει απίστευτα πολυ..
Και κάπως έτσι αποκοιμιόμαστε και οι δύο...

----------------------------------------------

Το άλλο πρωί ξυπνάω πρώτος αφού οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν στα μάτια μου και με τυφλώνουν...

Ανακάθομαι αθόριβα στο κρεβάτι και συνεχίζω να την κοιτάω... Μόλις ξυπνάει, χασμιουριέται και μου λέει ένα "μέρααα"

Ε- Καλημερα Τζεν :)

Τ- Πως κοιμήθηκες; ελπίζω να μην κλωτσούσα στον ύπνο..

Ε- Αα μπα, αυτό το κάνεις μόνο όταν είσαι ξύπνια..

Τ- Εειιιι, λεει και κατσουφιάσει, σταυρώνοντας τα χέρια..

Γέλασα από την έκφρασή της...

Τ- άντε ετοιμάσου γιατί σήμερα έχουμε βαρύ πρόγραμμα...

Και ναι.. επειδή δεν εχώ πολλά ρούχα και παπούτσια μαζί μου, ας μην ξεχνάμε οτι τόσο καιρό ζούσα στους δρόμους, έχει βαλθεί να με πάει για ψώνια.. Έτσι ετοιμαζόμαστε και οι δυο και κατεβαίνουμε στη κουζίνα για πρωινό..

Τ- Δεν πιστεύω να περιμένεις να φτιάξω πρωινό, έτσι;

Ε- Α μπα.. το φανταζόμουν οτι θα γινόταν κάτι τέτοιο.. Αλλά τι θα φάμε;;