Selamun Aleyküüm. Özlediniz mi bakalım beni?
Hala daha ısrarla Büsra&Emir çiftinin hikayesi isteniyordu. Ben de sizler için başladım bakalım yeni bir hikayeye. Şimdilik bu tatlı mı tatlış e biraz da duygusal tanıtımımızla açılışı yapalım dedim. İlk bölüm hemen gelecek sözü vermeyeceğim ama. Bilenleriniz vardır ki başka bir hikayem daha var. (GÖNLÜMÜN EFENDİSİ) okuyanlarınız bilir. Hala daha okumamış olanları da beklerim. O durumdan dolayı bu hikayemiz hemen maratona başlamayacak. Birkaç ay sadece ama. Sonrasında bölümler ile geleceğim inşallah.
O zaman ne diyoruz
Gelsin Büşra ve Emir gitsin Rumeysa :)
Görüşlerinizi beklemedeyim...
〰〰〰〰〰〰
💞AŞK KALBE DÜŞÜNCE💞
〰〰〰〰〰〰
"Selamun aleyküm."
Büşra'nın tiz sesi kulaklarına dolunca, acı bir tebessüm ederek aldı selamını. Büşra'dan aldığı son selamını.
"Aleykümselam."
Yanına oturan genç kızla vakit kaybetmeyerek söze girmek istedi. Son kez söyleyeceklerini tartıyordu.
"Mutlu musun?"
Aslında bunu sormak istemiyordu. Mutsuz olduğu aşikardı genç kızın.
"Sence?"
"Mutsuzsun... Benim yüzünden..."
Gülüyordu evet ama acı hakimdi o gülüşte.
Genç kızda da bir an aynı gülüşten peydah olur gibi olsa da ciddileşerek manzaraya döndü.
"Farkında olman ne güzel..."
Genç kızın içinde adlandıramadığı bir huzursuzluk hakimdi. Bu konuşmanın nereye gideceğini ise kestiremiyordu.
"En başından beri farkındayım inan. Ama..."
Duraksayan adam kuracağı cümlelerin gideceği yolu tartarak dillendiriyordu.
"Belki mutsuzluk değil de, mutluluğunun sebebi olabilirim diye bekledim."
Her iki taraf da sakin gözüküyordu. Ama gelin görün ki içlerinde ki fırtınalar her geçen dakika şiddetleniyordu.
"Ama olmadı."
Alışmıştı Emir'e bu dört aydır belki ama sevmiyordu. Sevmiyordu yahutta sevmemek için direniyordu. Her şeyin kendisinden bağımsız gelişmesi fazlasıyla kırmıştı onu. Belki de kırılganlığını sevmemek için inat edişiyle gösteriyordu.
Emir'den yana kötü birşey görmeyip, duymamıştı bugüne kadar.
Pat diye 'Büşra'yı seviyorum, onunla evleneceğim' diyen adamın kararlarıyla bu yola girmesi pek inandırıcı gelemiyordu sadece.
Onunda kafasında sebepler vardı işte.
Dakikalar sessizlikle geçerken, genç adam yerinde kıpırdandı.
"Buna son verelim o zaman."
Ve evet Emir sona geliyordu...
"Neye?"
"Bir türlü kabullenemediğin bu evliliğe."
Kara gözleri iyice kararla bürünmüştü adamın.
"Ne dediğinin farkında mısın? Düğüne kalmış bir hafta... Şimdi mi aklın başına geldi?"
"Seni daha fazla üzmek istemiyorum."
Her iki tarafında tüm enerjisini sömürmüştü bu ilişki.
"Yapamam. Ailemi yarı yolda bırakamam."
"Eğer ki korkuyorsan tüm yükü ben alacağım, korkma. Benim isteğim üzerine ayrılıyoruz diyeceğim."
"Şaka mısın sen?"
Hayretle açılan gözlerinde yaşlar dökülmek için sıraya girmişti.
"Senin isteğin üzerine bu yola girdik ve yine sen istiyorsun diye yolu sonlandıralım öyle mi?"
Emir ise bu defa hic beklemeden verdi cevabını.
"Tam da öyle, evet."
💙💙💙
Yorumlarınızı beklemedeyim...
:)
Kısa süreye görüşmek üzere inşallah Allah'a emanet oluun...
