Angel of darkness

Kooi

Ik word ruw en grof uit de politie auto gehaald en zie dat er 100den journalisten zijn, ze vragen verschillende dingen zoals;

"Waarom heb je je stiefvader gedood"
"Wie was die vrouw naast je stiefvader"
"Van wie is deze baby"
"Wat was er tussen jou en je moeder"
"Hoeveel mensen heb je in vermoord in je leven"
"Ben je niet bang voor de gevangenis"
"Waar schuilde je die dag dat je niet betaalde voor je medicijnen"

Met tranen in mijn ogen word ik in een tijdelijke cel gegooit.
Toen ik 6 was kocht ik met mijn vader een parkietje, ik haalde hem altijd uit zijn kooi omdat ik het zielig vond. Op een dag beet hij mijn vader dus mijn vader zei dat hij niet meer uit zijn kooi mocht. Ik voelde me gebroken omdat ik van dat vogeltje hielt, dus ik deed hem soms stiekem uit zijn kooi.
Nu ben ik zo'n vogeltje, alleen en eenzaam in een kooi alleen heb ik nu niet een noura die me stiekem zal bevrijden. Ik kijk om me heen en zie alleen maar muur, zittend op het bankje denk ik na over het leven want dat is het enige wat ik op dit moment kan doen.
Seconden lijken uren, minuten lijken dagen en uren lijken jaren te duren na er eindelijk een politie komt om wat te zeggen. Hij zegt dat ik over 1 uur word opgehaald. Ik snap er helemaal niks van dus ik ga maar gewoon weer zitten en kijken naar al de muren die op me af komen. 1 uur later nemen ze me mee naar een kamer, het is donker en k kan niet goed zien waar ik ben, maar al gouw merk ik het....