Uyanır uyanmaz camdan dışarıya baktım. Berk bahçedeydi. Üstümü giyip dışarıya çıktım. Kapının önünde çiçek vardı. Elime alıp baktım. Üzerinde 'Günaydın. Hadi gülümse.. Mutlu olmayı hak ediyorsun." yazıyordu. Arabaya bindim."Günaydın.." dudaklarımdan minik bir öpücük aldı. "Aşkım çiçeği kapıya bırakmak yerine kendin verseydin daha güzel olmaz mıydı? Gerçi buna da şükür de.."
"Çiçeği mi? Haa.. Şey.. Bu.. Bu çiçekler dimi? Güzelmiş. Güzel almışım yani."
"Artık her gün bi çiçek istiyorum. Baya bi ilerleme var sende."
"Aşk beni çok değiştirdi." dedi elimi öperek.
"Ee nereye gidiyoruz?"
"Nereye istersen."
**
Akşama doğru Berk'in yanından ayrıldıktan sonra yürüyerek eve gittim. Bahçe kapısının önünde Kerem'i görünce duraksadım."Iıı.. Zeynep.. Konuşalım mı biraz?" hiçbir şey söylemeden yanından geçtim, tam içeriye girecekken kolumu tuttu. "Zeynep.. Lütfen dinle beni."
"Ne anlatacaksın? Bu sefer nasıl kandıracaksın beni?"
"Ya.. Beni yanlış anladın tamamen. Benim kötü bir niyetim yoktu."
"Hiç inandırıcı değilsin biliyor musun?"
"Zeynep.. Biz tanıştığımızda senin Berk'le sevgili olduğunu bile bilmiyordum. Ya bilsem bile neden öyle bir şey yapayım? Ben sana değer veriyorum."
"Sen bunu git bi çocuğa falan anlat. Belki inanır." dedim ve içeriye girdim.
**
~Kerem~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARDEM | Tamamlandı
Fanfiction"Sevdiğin kişiyle seni seven kişi asla aynı insan değildir." İki adam arasında kalan hasta bir kadın.. Bir tarafta 4 yıllık sevgilisi olan, çok sevdiği, belki de sevdiği kadar onu sevmeyen, umursamaz, hastalığını öğrenince kadını bırakıp gi...