"Berk.. Berk senin öz kardeşin Kerem.""Baba.. Sen.. Ne diyorsun?"
"Her şeyi anlatıcam-"
"Neden bıraktınız onu?! Ha?! Neden?! Neden onu istemediniz?!"
"Annen çok istedi. Ama kumarda tüm paramı kaybetmiştim bir anda. Batmıştık.. Bir evimiz bile yoktu. Senin ihtiyaçlarına zor yetişiyorduk.Ona bakamayacağımızı söyleyip çocuğu olmayan bir aileye verdik."
"Nasıl yaparsınız bunu?! O benim kardeşim ya! Kardeşim!"
**
~Zeynep~
Saatlerdir Kerem'i bekliyordum ama gelmiyordu. Hava çoktan kararmıştı. Artık endişelenmeye başlamıştım.Dirseklerimi dizlerime yaslayıp kafamı ellerimin arasına aldım. Geleceğine emindim.
"A-aa.. Zeynep? Naber?" dedi Can yanıma gelerek.
"Pek iyi sayılmaz.. Senden?"
"Neden ki?"
"Kerem'i gördün mü bugün? Onu bekliyorum. Saatler önce buluşacaktık burada."
"Bende birkaç saat önce evine gittim. O da tam çıkıyormuş. Bir şey söylemeden arabasına binip gitti."
"Çok güzel ya.. Ekildim yani. Ben de bekliyorum burada salak gibi.. Endişelendim, başına bir şey geldi diye iki saattir kendimi yiyorum. Çok güzel gerçekten. O arkadaşını görürsen teşekkürlerimi ilet. Bir daha sakın aramasın beni."
**
-Birkaç Gün Sonra-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARDEM | Tamamlandı
Fiksi Penggemar"Sevdiğin kişiyle seni seven kişi asla aynı insan değildir." İki adam arasında kalan hasta bir kadın.. Bir tarafta 4 yıllık sevgilisi olan, çok sevdiği, belki de sevdiği kadar onu sevmeyen, umursamaz, hastalığını öğrenince kadını bırakıp gi...