Arabamdan inip eve doğru ilerledim ve kapıyı çaldım. Bir süre sonra Güneş açtı kapıyı. Yere eğilip sımsıkı sarıldım ona.
"Hoşgeldin." dedi Zeynep.
"Hoşbuldum." gülümsedim.
"Geçsene içeriye.. Nasılsın?"
"İ-iyiyim. Doğum günün kutlu olsun Güneş'im." dedim aldığım hediyeyi ona uzatarak.
Güneş: "Aaa teşekküy edeyiim.. Bak ben de sana bişey yaptım. Senin resmini çizdim."
"Bakayım.. Vaay.. Çok güzel olmuş gerçekten."
O sırada kapı açıldı. Güneş, 'baba' diye seslenerek koşarak gitti ve Berk'e sarıldı. Zeynep'in, aşık olduğum kadının çocuğunun bana değil de bi başkasına baba demesi çok zoruma gidiyordu. Kafamı öne eğdim.
Güneş: "Seni çok özledim babaa..
Berk: "Ben de seni canım kızım."
Zeynep: "Aşkım.. Hoşgeldin."
Sarıldılar. Tam öpüşeceklerdi ki birden sıçrayarak uyandım. Gözlerimi açıp etrafa baktım, ter içinde kalmıştım. Az önce gördüklerim rüyaymış meğer..
Hemen kafamı kaldırıp yatağa doğru baktım. Zeynep'i görünce o kadar rahatladım ki, kocaman bir gülümseme oluştu yüzümde. Koltuktan kalkıp yatağın yanına gittim ve eğilip yüzüne düşen saçlarını sevdim.
O sırada gözlerini açıp kafasını kaldırdı ve bana baktı. Gözyaşlarımı sildi, gülümsedim. Alnına minik bir öpücük bıraktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARDEM | Tamamlandı
Fanfiction"Sevdiğin kişiyle seni seven kişi asla aynı insan değildir." İki adam arasında kalan hasta bir kadın.. Bir tarafta 4 yıllık sevgilisi olan, çok sevdiği, belki de sevdiği kadar onu sevmeyen, umursamaz, hastalığını öğrenince kadını bırakıp gi...