Bulut.

1.Bölüm

"Selam Bulut."dedi kusursuz sesi ile.

Gülümseyerek karşılık verdim.

"Biliyorsun bugün taşınıyoruz babamla."dedi gülümsemem solarken.

"Biliyorum,ama gitmesen olmaz mı? Lütfen Rüzgar."diye mırıldandım.

Sustu,Sustum.

Ellerime dokundu elleriyle avucumu açıp içine küçük bir taş koydu.

"Bu taşı bulmak için neler yapmıştık hatırlıyor musun?"dediginde bir notalık güldüm,oda güldü.

"Oğlum hadi gidiyoruz."diye bağıran babasıyla ayağa kalktı.

Ellerinle,üstüne yapışan tozları silkip,son kez yerde oturan bana baktı.

"O taşı sakla,bir gün görüşecegiz şimdi gitmem gerek.Sakın üzülme yoksa sana kızarım"dedi gülümserken.

Gidince arkasından bakakaldım.Sesli bir hıçkırık kaçtı dudaklarımdan.

Diyememiştim,Gitme Beni Bırakma Diyememiştim! Sesimi bile çıkaramamıştım!

Yere uzanıp gözlerimi usulca kapattım ve göz yaşlarımın beni götürmesine izin verdim.

10 Sene Sonra..

Boş duvara bakmaktan vazgeçip kafamı mutfağa koli götüren Duygu'ya baktım.

"Daha bitmedi mi bu koliler lan."diye bagırdım.

"Son kanka bu valla."dedi.

"Çok para harcıyosun Duygu.Bilmem haberin var mı?"

"Son dedim ya işte kızma Bulut."dedi köpek bakışı atarken.

Seslice oflayıp yanına gittim.

"Araştırdın mı? Nerede okuyormuş,nerede oturuyormuş,ne içip yiyormuş?"

"Daha araştırmadım,şu kolileri koyayım araştırırım.Daha 2 gün oldu sakin ol."

"Tamam ozaman.Ben odama gidiyorum biraz dinlenecegim."dedim merdivenleri çıkarken.

"Ne bok yicez ona bak sen,evde yemek yok markete git al."

"Tamam duygu biraz dinlenir, giderim."diye bagırdım yukarıdan.

Odama geçtiğim de her yer yine koli kaynıyordu.

"Of duygu,Of"diyerek yatağa oturdum.Ve boş duvara bakmaya devam ettim.

Çok farklıydı bu.Ne bileyim babamdan ilk defa ayrılıp böyle bi yerde Duygu ile yaşamam.

Rüzgar'ın taşındıkları zamandan itibaren ölü gibiydim.Ne yiyordum,ne içiyordum.Fakat sonra ölü gibi olmanın anlamı yok diye kendimi asmaya kalkmıştım.Sonra ise bir sürü tedavi almıştım.

Tedavi,okul,babam o bu,şu derken Duygu ile tanışmıştım.Yakınlaşmış,onu kardeşim olarak görüyordum.Ama Rüzgar'sız mutlu olamazdım.Sanki o yokken güldüğümde beni izliyormuşta 'Sen nasıl mutlu oluyorsun!"diyormuş gibi geliyordu.

Duygu'ya her şeyi anlatmıştım,onun ise dedigi tek cümle beni hayata geri döndürüp,umut beslememe yardımcı olmuştu.Dedigi cümle ise;
'Kızım,yemin ediyorum liseye başlayalım seni İzmir'e kaçırıp,Rüzgar ile birleştirecegim."

Dediğinide yapmıştı,liseye kadar para biriktirip İzmir'e taşınacaktık.Sadece bir şey degişmişti.Kaçma olayı.Babama ne kadar yalvarsamda taşınmamıza izin vermiyordu bizde kaçacaktık fakat babacıgım biz konuşurken duymuş,ciddi oldugumuzu anlamıştı.Ve bir şartı ile oraya göndermeye rızasıyla izin vermişti.

Bize onu her hafta arayacagımıza söz verdirtmiş,Duygu'nun babasıyla konuşup elimize bir miktar para bırakmıştı.Ve her ay göndereceklerdi.

"Bulut! Kız koş buldum çocugu lan."diye bagırışı ile odadan uçup yanına geldim.

Evet,bildiginiz uçtum.

"Ne buldun söyle lan!"dedim ilk defa içten gülerken.

"Kız bu Durmazlar kolejinde okuyormuş.Play boy gibi bişey olmuş.Sigara,uyuşturucu,karı becerme,her bok varmış lan ve her yerde gündemde.Lan bizim bu anlattığın rüzo'ya nolmuş amına koyuyum."dedi fotografına bakarken.

"Lan bi siktir,Rüzgar sigaradan ve uyuşturucan nefret eder.Ve karı falan da becermez o.Karıştırmışsın sen Rüzgar'ımı.Ayrıca ona rüzo deme hoşlanmaz."dedim alaycı bir yüz ifadesi ile.

"Soyadı bunun Kara degil mi?"diye sordu.

"Evet."dedim şaşkınlık ile.

"Al işte."

Söyledigi yere baktığımda küçüklük fotografları vardı.Bildigin oydu.

"Bu degil mi?"diye tekrar sordu.

"Evet."dedim tekrar şaşkınlık ile.

"Yarın bizi bekliyor Durmazlar Koleji!"diye bagırdı.

"İyi de biz nasıl kolej için para bulacagız,Aptal."

"Babama söylerim o ayarlar,öğretmen oldugu için her yeri tanır."dediginde rahatladım.

"Ama Rüzgar çok degişmiş.Ne bileyim eskiden bana sigara veya uyuşturucu kullanırsan kendimi öldürürüm falan diyordu,şimdi ise kendisi kullanıyor,inanmakta güçlük çekiyorum."dedim tek nefesle.

"On sene geçmiş Bulut.Her insan degişir.Seni görünce kötü alışıklarından vazgeçecektir."

"Umarım."dedim sıkıntılı bir şekilde.

Gözlerim bugulanmaya başlayınca Duygu bagırdı.

"Sen markete gitmeyecek miydin Kaşar!"