Bulut.

10.Bölüm

Anahtarı çıkarıp,kapıyı sessizce açtım.Okul bitmişti ve şükür eve gelebilmiştim.

Sessiz adımlar ile Duygu'nun odasıma giderken içimi korku kapladı.

Ne korkusu bilmiyorum ama korkuydu işte.

Odasına girdiğim de yerdeki boş hap kutusu dikkatimi çekmişti.Başımı sanki ağır çekimde yukarıya kaldırıyor gibiydim.Göz açıma Duygu girince baka kaldım.

Gözleri kapalıydı ve öylece yatıyordu.

Yanına gidip hemen kendini sarstım.

"D-Duygu!"
"Uyan!"
"D-Duygu Uyan!"

Bağırıp onu sarsıyordum.Gözlerimden sıvı akarken öylece sarsıyordum.

Titreyen ellerim ile nefesini kontrol ettim.

Yaşıyordu.

Telefonu nereye koyduğumu aramaya başladım.Komidinin üstüne baktığım da Duygu'nun telefonunu titreyen ellerim ile alıp ambulansı aradım ve adresi söyledim.

Ne yapacağımı bilmez halde ağlıyordum.Halen kapanmamış telefonu alıp Barış'ı aradım.

"Duygu?"diye telefonu açtığında ağlamam artmıştı.

"Barış .... Hastanesine g.."

Ambulans sesleri duydugumda telefonu yere fırlatıp,dışarı çıktım.

"İçeride!"diye hem bağırıyor hem ağlıyordum.

Kalbim sıkışıyordu.

Sedyeyi getirip Duygu'yu aldıklarından ağlama seslerimden ve Duygu'dan başka kimseyi görmüyordum.

Görüş açım bulanıklaştığın da sesleri duymamaya başladım.

Duygu'nun arkasından bindiğimde baygın halde ağlıyordum.

"Sakin olun hanımefendi."dedi hemşire.

Kafamı sallayıp gözümü ayırmadığım Duygu'ya bakmaya başladım.

"Duygu uyan lütfen.Beni bırakma."diye kulağına fısıldarken hıçkırıklarım artmıştı.

"D-duygu Uyan Güzelim."dedim ve görüş açım iyice bulanıklaştı.

Hemşireler yanıma gelip beni tuttuklarında çığlık attım.

"Bırakın beni.Duygu Uyan!"diye bağırıp çığlık atıyordum.

Hemşirelerden biri gelip kolumu tuttuğunda ne olduğunu anlayamadan kolumda bir acı hissettim ama umrumda değildi.

"Duygu."diye fısıldadım ve gözlerimi kapattım.

Bu bölüm baya kısa oldu ama heyecanlı yerde bırakıyım dedim.
Öbürkü bölümde baya uzun yazacağım.Yazarken baya içim acıdı.Sizleri seviyorum.Yeni bölümde görüşmek dilegi ile.Vote ve yorumlarınızı belirtmeyi unutmayın.