Toxic | Melanie Martinez

1.

2016r.

- Shawn? Mógłbyś przynieść mi wody? - Poprosiłam mojego menadżera i jednocześnie najlepszego przyjaciela.

Ma około 180 centymetrów wzrostu, brązowe włosy i oczy, i nienaganną postawę. Nigdy sie nie garbił co sprawiało, że wydawał się jeszcze wyższy i tym bardziej czułam się przy nim jak skrzat. Mam bowiem tylko 158 cm.

- No jasne. - Uśmiechnął się. - Chcesz z lodem? Gorąco jest. - Stwierdził idąc do kuchni.

- Jeśli to nie problem, to tak, proszę. - Oddałam uśmiech i zajęłam się przeglądaniem statystyk na mojej stronie oraz odpowiadaniem na wiadomości od fanów.

- Proszę. - Postawił szklankę z zimną cieczą i usiadł się obok mnie. - Co tam porabiasz? Może gdzieś wyjdziemy?

- Dziękuję. - Odpowiedziałam biorąc pierwsze dwa łyki. - Muszę zabrać się za pisanie kolejnej piosenki bo producent suszy mi głowę i to już tydzień. Mówi, że 'już najwyższy czas pokazać coś nowego bo zginiesz w tej branży' - Zacytowałam jego słowa modulując głos na podobę jego głosu.

Shawn prychnął pod nosem. Zawsze się śmiał gdy udałałam czyjś głos.

- Więc jak? Wyjdziemy gdzieś? - Ponowił pytanie.

- A tak, tak. - Wstałam z od biurka i wyszłam razem z mężczyzną z mojego domu.

- Gdzie jedziemy? - Zapytałam zapinając pasy.

- Niespodzianka. - Powiedział z cwanym uśmiechem.

- Shawn'ie Clark dobrze wiesz, że nie lubię niespodzianek. - Udałam naburmuszoną.

- Melanie Martinez dobrze wiesz, że lubię niespodzianki. - Odgryzł się.

- No wiesz? - Dalej udawałam obrażoną.

- Wiem. - Przerwał mi. - Najlepiej będzie jak pójdziesz spać. Szybciej ci droga zleci.

- Nie chce spać... - Ziewnęłam.

- Właśnie widzę. - Zaśmiał się i patrząc na drogę podał mi koc z tylnego siedzenia.

Ostatnio byłam przemęczona. Zamknęłam oczy i szybko powędrowałam w krainę Morfeusza*.

Shawn Clark.

Od niego wszystko się zaczęło...

Hejka, witam i czołem!
Mam nadzieję, że pierwszy rozdział się podoba ;)

*Kraina Morfeusza - sen; sam Morfeusz to grecki bóg i uosobienie marzeń sennych czyli snów.