IASAR1- Chapter 24

433 10 6
                                    

KRISSY’S POV

I open the door and went inside.

 Sa sala.

Sa kitchen.

Sa kwarto at cr.

Wala si Bryan. San yun?

Pumunta muna ako ulit sa cr dahil sa tawag ng kalikasan. Oyy! I just pee. Kala nyo ah!

Nagpalit na din ako ng damit na pambahay. Ayy! Hindi pa pala ako naligo. Maybe later. Pagod ako e. Bawal daw maligo pag pagod e, mapapasma kaya mamaya na lang.

Hayyys! Kapagod! Layo kasi e. T_T

Pumunta ako sa sala tapos kinuha ko yung cellphone ko para magpatugtog and I slowly close my eyes…

Now Playing: Out Of My League - Stephen Speaks

“Uhhhhhh!”

“Ohhhhh!”

Fvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvck! WHAT THE HELL?!!!

Pagbukas ko ng mata ko ay napatayo ako bigla sa kinauupuan ko. Sht!

Bakit ba sa lahat ng makikita ko e sya pa? Sya na naman? Nakakainis e! Nakakainis yung muka nya! Ang yabang! Tss. Bitter ko ba? Hanggang ngayon di pa din ako maka get over sa nangyari samin. Bakit ba? Ikaw kaya! That nightmare keeps on hunting me every night. Every fvcking night! T^T Ano bang pinapahiwatig nun? Naiinis na ako! Nakakdiri! Kasi naman e. Tanga ko! Kailangan ko na magpakunsulta sa isang psychiatrist. Nababaliw na ako! Waah! Nakakainis! Hindi padin alam ni Bryan to hanggang ngayon e kahit si Pam. Hays!

Calling Pamela….

Gusto ko syang tawagan. Gumagaan kasi pakiramdam ko pag nakakausap ko sya e. Joker kasi. Kakamustahin ko na sya. Tska para mawala na sa isip ko yun. Ilang weeks na kasi kami hindi na nag-uusap e. BH ata to ngayon. Ayy! Bato nga pala puso nito I almost forgot. Hihi.

Niloudspeaker ko yung phone at inilapag sa table. Kukuha muna ako ng makakain habang hinihintay na sagutin ni Pam yung tawag ko. Manunuod din kasi ako ng tv. Gusto ko din pag nanunuod e may nginunguya. Kahit ano basta makakain at masarap. Tagal ni babe e. -_-

*kriiiiiiiiiiiiiiing

*kriiiiiiiiiiiiiiiing

Ang tagal nya namang sagutin. Baka natutulog yun. Gumala. Ewan.

Pagbukas ko ng ref ay merong gatas, coke, tubig at juice. Hmmm… Gatas na lang.

Pumunta ako sa may cabinet na malapit sa sink. I opened it at meron namang pagkain. Junkfoods. Noodles. Cereals.  Bread. Biscuits….Hmm. POPCORN!

Gatas at popcorn. Hindi sya match pero pwede na to.

Pagbalik ko sa kwarto ay kinuha ko yung cellphone ko sa table. Wala pading sagot. Tsk. Baka nagpakamatay na yun. Hays! -_- Binuksan ko yung tv at nilipat sa Myx. Yung puro music videos. Mahilig kasi ako sa music. Hahhah! Shhh!

I dialed Pamela’s number again.  Ilang ring at salamat sinagot din nya. Hay nako! Kung hindi ko lang kailangan ng kausap ngayon hindi ko to pag tyatyagaan e. -_-

“Good morning.” Sarkastiko kong sabi. Alam ko kasing kakagising lang nyan. Ang tagal nyang sagutin e.

“Uhh. Hello! Baliw talaga to! Pasensya na. *yawns*Lam mo na. Bakit ba? Istorbo ka talaga! Tss! Wrong timing ka naman e. Ikikiss na ako ng knight in shinning armor ko e. Hays! ” Sabi sa inyo e. Hahhaha!

“Antukin ka talaga. Nagdadalang tao ka na no?” HAHAHHAHAHH! Tignan nyo maiinis yan. Pikon yan e.  Ayaw nyang binabanggit ko yan. Kinakabahan daw sya. Hahahha! Alam nyo naman, mahilig yan e. :D

Narinig kong huminga sya ng malalim. Tapos… ”Gaga! Sinisindihan mo na naman ako ah!” Naku! Haha! Pikon. -_- Joke lang e.

“Biro lang e.. Ito naman….” Paglalambing ko.

”Wala dyan si Bryan no kaya ka nakakaganyan? Haha! Nambabae na yun. Naghanap ng makakama. Pakipot ka kasi. Hahahahhahahahah!” Wagas makatawa! Yan! Ayoko na nga! Talon na ako! Ako na! T__T Ayoko kasi ng ganung mga biro e sa totoo lang. Lalo na pag relasyon namin ni Bryan ang pinag-uusapan. I know he’ll never do that. I so trust him.

Hindi ako sumagot. Hinayaan ko syang tumawa. Nainis ako e.

“Hahahhah--Uyy! Kristina! Sorry! Ikaw naman kasi e.. Andyan ka pa ba? Huyyy!”

“Sorry din. Ampanget naman kasi ng joke mo e. Alam mo naman na ayaw ko nyan hindi ba?”

“I know.. kaya nga I’m sorry.”  She said with a sad voice. Hays! Naawa tuloy ako. Sya kasi e. Ay nako! Ako nauna e. Tss.

“Osige. *sniff* Bye muna. May gagawin lang *sob* ako. Ingat ka!” I immediately hang up. Tumulo na luha ko. Waah! Ang pikon ko. Hindi ko kasi napigilan. Ayaw ko sa lahat ng biro yung ganun. Jokes are half meant true hindi ba? Ayaw ko! I love him so much. Hindi ko na lang alam talaga gagawin ko pag iniwan nya ako. Hayy! Alam kong hindi imposible yun lalo na kung malalaman nyang may nangyari samin ni Steve; ng bestfriend nya.

I placed my phone under the pillow and start crying. Masyado ba akong emosyonal? Ayaw ko talaga ng ganun. Huhu! Ang dami ko na ngang iniisip e. Pano na lang kung totoo nga? Waah! Hindi pwede! Tska may nangyari na naman samin ah. Baka hindi nga lang sya nasatisfy sa nangyari. Baka maghanap sya ng mas sexy at mas maganda or yet mas magaling humalik at mas hot. Erase! Erase! Hindi naman siguro pero…….*sniff sniff* Waaaah! Huhuhuhuhuhuhuhuh!

Habang umiiyak ako ay may narinig akong ang biglang pagbukas ng pinto. Mga yapak ng paa na papalapit sa pwesto ko. Alam ko na naman kung sino to at siguro kayo din alam nyo na.

“Hey, babe. I’m here. What happened? Ano ginawa sayo ni Steve? Stop crying please. You know how much I pity for girls who are crying. Wag ka na umiyak oh.” Oh!  It’s Bryan. Who was I expecting? Tska pano nasabit si Steve dito? OH NO! Baka alam nya na! Huhu! Ano ba to? What to do? -_- Pano ko ba ieexplain? Guys! Help mee! Labyu! XD

I lifted my head and hugged Bryan. Ohh! How I missed him. His handsome face. His smell. Huhu! Am I overreacting again? OO NA!

Now I feel guilty kaya “I’m sorry, babe.*sob* Please don’t leave me. Huhuhu! I love you so much alam mo yan. I didn’t mean it. Hindi talaga. Sor-sorry! Huhuhu!” I cried.

He looked at me like saying ano bang sinasabi mo dyan and then laugh. Ano nakakatawa? “Huh? What are you sorry for? Shhh. Hahah! I know. I know. Wala ka namang kasalanan e.... Huhuhu! Kung alam mo lang, Bryan. ..Don’t worry! Babe, I won’t leave you. I promised you that before. Don’t you remember? Silly you!”   Tapos ginulo nya yung hairdo ko. What the!

“Really?” Kinakabog ba nya ako? -_-

“Oo naman. Hahhaha! Ano na naman ba kasi kinain mo at nagkakaganyan ka? You badly need to see a psychiatrist, Krissy.”  Nilapag nya yung phone nya sa kama then hinubad nya yung suot nyang damit. *O*

“Hoy! Anong ginagawa mo?”

Nilapit nya yung muka nya sa muka ko then……

Lubb. Dubb.

Lubb. Dubb.

Lubb. Dubb.

Lubb. Dubb.

*tsup*

He gave me a kiss.

“Magpapalit lang. What were you thinking? Hahaha! *tsup* Punta na tayo sa doctor bukas ha? Hahahha!” Tapos lumabas na sya ng kwarto. -_- OMG! >////////////////<

Ginagawa nya naman talaga yun pero nag-iba takbong utak ko kanina. Jeez! Ano ba yun? Nahahawaan na ata ako ng sakit ni Pamela e.  Bigla ata akong nahiya sa inasal ko kanina. Tss!

It All Started at Room 1202 (On-hold)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon