I Know You // Loki

It's You

"Loki." Bunu der demez raftan aldığı kitaptan başını kaldırıp sana bakıyor. "Ben özelim. Değil mi?" Sırıtıyor. "Bilmem. Öyle misin?" Gözlerini kısıp Loki'ye bakıyorsun. "Yani özel olmalıyım. Çünkü sen buradasın. Seni dünyada seven o kadar kişi varken."

"Peki bu konuşmanın sonu nereye gidecek?" Ondan bir şey beklediğini anlıyor. Yüzüne şirin bir gülümseme koyuyorsun. "Asgard'a gidebilecek miyim?" Kafanda Şirinler'in sözleri geçiyor. Eğer uslu bir çocuk olursam Asgard'ı görebilirim diye düşünüp kendi kendine gülüyorsun.

"Heimdall, Odin ve Asgard'ın diğer nüfusuyla hiç sorunum yokmuş gibi bir de bir Midgard'lıyı Asgard'a götürmemi söylüyorsun?" Aklına gelen şeyle sırıtıyorsun. "Ama sen buralı olmadığımı söyledin." deyip gülüyorsun. Gülüş sesin çoğunlukla garip şekilde çıktığı için yüzünü buruşturararak bakıyor sana.

"Bu noktayı yakalayacağını hiç düşünmemiştim. Tebrik ederim." Ellerinle gözlerini siliyorsun. "Gözlerim yaşardı." diyorsun.

"Neyse hadi bana cevap verir misin?" deyip Loki'nin yüzüne bön bön bakmaya devam ediyorsun. "Neden gelmeyi istiyorsun ki? Odin etrafa emirler yağdırıyor, kendini herkesten üstün sanıyor. Thor bir şey yapamayacağı aptal krallığı için bir şeyler yapmaya çalışıyor. Sif, Thor'un peşinden koşuyor."

"E iyi ya işte. Hepsini öldürürüz." Yüzüne yayılan o sinsi tebessümü görüyorsun. Ve onunla beraber sen de gülümsüyorsun. Onun gülüşüne karşılık nasıl tepkisiz kalınabilirdi ki?

"Hadi ama! Gerçek isteğini söyle. Loki'den bir şey istiyorsun. Ama sebebini söylemiyorsun." Ofluyorsun. Sonra konuşmaya başlıyorsun. "Tamam tamam. Buradan sıkıldım. İnsanlardan. Her şeyden." Yalanını gerçekçi tutmaya çalışıyorsun. Ama o Kötülük Prensi. Yalanını mı anlayamayacak? "Odada tek ikimiz varız. Yalan söylemene gerek yok. İkimiz de Asgard'a bu nedenden dolayı gitmek istemediğini biliyoruz."

Ağzından laf almaya çalışıyor. Ve bunu yaparken sanki insanı hipnoz ediyor. Gözlerindeki bakışları, kelimeleri söyleyişi, mimiklerini mükemmel şekilde kullanışı. Her şeyinin harika olduğunı düşünüyorsun. O bakışların altında varlığını bile sorgulayıp aptallaşıyorsun. Çünkü o gözler sana bunu yaptırıyor. Fark ettirmeden.

"Senin için gitmek istiyorum. Ne etrafımdakiler için, ne de sevmediğim kişileri öldürmek için. Tek senin için." O bakışların altında fark etmeden cümleleri sıralıyorsun. Sonrasındaysa gülümsüyor.

"Ben de bunu istiyordum."