GİTMEME İZİN VERME (KLAUS&CAROLİNE) ASKIDA

GİTMEME İZİN VERME (KLAUS&CAROLİNE) 1, 2 ve 3. BÖLÜM

GİTMEME İZİN VERME (KLAUS&CAROLİNE) 1, 2 ve 3. BÖLÜM 

"Hey, belgeler nerede?" Tereddütlü bir sesle adama doğru seslendi. Her şeyin bir an önce olup bitmesini istiyordu.

"Sakinleş, Hayley. Hepsi yanımda." Adam yanına yaklaştı ve ellerini beline doladı. Bakışları ona huzur veriyordu.

"Üzgünüm. Biraz gerginim. O zaman ben çıkıyorum, seninle salonda görüşürüz." Kadın adamın dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu ve evden çıktı. Adam tereddütünü anlayamıyordu. Nikah tarihi, saati her şey belliydi ve belgeler de hazırdı. Birkaç saat içerisinde sevdiği kadınla evlenmiş olacaktı.

Kadın arabanın sağ koltuğuna büyük çantayı bıraktı. İçerisinde bembeyaz bir kıyafet vardı. Gözlerini ondan alamıyordu. Sakinleşmeye çalıştı. Bu kadar heyecanlanacağını hiç tahmin etmemişti. Ellerini kıyafetin üzerine koydu. Bir yandan da direksiyona hakim olmaya çalışıyordu.

"Birkaç saat... Sadece birkaç saat kaldı." Tekrar sağ taraftaki elbiseye baktı. Elbisenin kendisine yakışıp yakışmayacağını merak ediyordu. Bir an için kendisini içerisinde hayal etmeye çalıştı. Klaus onun beyaz giymesinden çok hoşlanıyordu. Yüzünde gülümsemeyle tekrar yola baktı. Ancak yola bakmak için çok geç kalmıştı...

Caroline gözlerini açtığında tüm vücudu acı içerisindeydi. Ellerinde baskı hissediyordu. Eline bakmaya çalıştı ancak o kıpırdattıkça elindeki baskı artıyordu. Boğuk bir ses duydu.

"Ah, Hayley! Şükürler olsun. Uyanamayacağından o kadar korkuyordum ki..." Hayley? Caroline karşısındaki olağanüstü yakışıklı erkeğin kendisine neden öyle seslendiğini anlamamıştı. Elini zorlanarak da olsa erkeğin elinden çekti. Ancak kendi vücudunda garip bir şeyler vardı. Ten rengi daha koyu, kolları daha uzundu. Neler olduğunu anlayamadan doğrulmaya çalıştı.

"Hey, kendini zorlama. Dinlenmen gerek. Ben buradayım." Adam tekrar eline sarıldı.  Caroline hala neler olduğunu anlayamamıştı. Kafası karışmıştı ve acı içerisindeydi. Karşısındaki adamı dinlemeden elini tekrar çekti ve ayağa kalktı. Buradan bir an önce çıkmak istiyordu. Odanın kapısına yönelip kendisine seslenen adama dönmedi. Kapıdan çıkıp sol tarafa yöneldi. Adımları hızlıydı. Ancak önünden doktorların koşarak geçirdiği sedye kanını dondurmuştu. Sedyede kendi altın sarısı saçlarını gördü. Biçimli vücudunu ve özenle taktığı gümüş bilekliklerini... Caroline kendi bedenine, başka bir vücuttan bakıyordu.

 1.Bölüm

Caroline neler olduğunu anlayamadan kendi vücuduna bakmaya devam etti. Gözlerini birkaç kez ovuşturmasına rağmen hep aynı şeyi görüyordu. Kendi bilinci yerinde olmasına rağmen vücudu nasıl olur da şuan sedyede gözlerinin önünde uzaklaşabilirdi? Neler olduğuna anlam veremeden sedyeyi usul adımlarla takip etmeye başladı. Adam odadan çıkmış, yanına doğru geliyordu.

"Hayley, yürüyebilecek durumda değilsin. Lütfen sözümü dinle ve yatağına geri dön." Caroline ona cevap veremedi. Şuan hiçbir şeye odaklanamıyordu. Sedyeyi takip etmeye devam etti. Ancak adam onu kolundan tuttu.

"Beni duyuyor musun?" Caroline ona bakıyor olsa da, onu görmüyordu. Sertçe kolunu adamın elinden kurtardı ve adımlarını hızlandırdı. Sedye doğruca ameliyathaneye gidiyordu. Caroline onları ameliyathanenin önünde bırakmak zorunda kaldı. Oradaki banklardan birine oturdu ve başını kollarının arasına aldı. Aklına gelen ihtimallerin hiçbirine anlam veremiyordu. Kafasını çevirdiğinde tekrar adamı gördü. Bu durum canını sıkmaya başlamıştı.