Kotonoha no Hana

Track 4

Yomura: A więc jestem.

Pod koniec stycznia zostałem zaproszony przez Hasebe w pewne miejsce.(Do jego domu)

[Drzwi otwierają się i zamykają]

Kana: Witaj w domu! Proszę,wejdź.Dziękuję za opiekę nad moim bratem.Jestem jego starszą siostrą,Kana.

Yomura: Jestem Yomura.Przepraszam,że przeszkadzam.

[Wchodzi do środka i siada]

Historia jaką mi opowiedziała jego siostra,bardzo mnie zaskoczyła.Ich rodzice zginęli w wypadku samochodowym,kiedy Hasebe chodził do liceum.Dlatego tylko oni mieszkali w tym domu.

Kana: Minęło już trochę czasu odkąd mój brat znalazł sobie przyjaciela.Nasi rodzice pozostawili nam ten dom,jednak był problem z oszczędnościami na godziwe warunki mieszkalne.Dlatego,kiedy mój brat skończył szkołę,znalazł pracę i tym samym dał mi szansę kontynuować naukę.

Hasebe: Kana.Nie mów niepotrzebnych rzeczy.

Kana: Dlaczego? Przecież to prawda.Nie ma w tym nic złego.Mój brat nie potrafi wyluzować.Większość czasu spędził na pracy.

Hasebe: Kana.Nie opowiadaj nudnych historii.

Kana: Hehe.Zawstydził się.

Yomura: Cóż,nie da się ukryć.

Jej niewinna twarz była zupełnie inna niż twarz Hasebe,który zawsze wydawał się być nadąsany.

Kana: Yomura-san.Chcę ci coś powiedzieć.Teraz,kiedy wiem,że mój brat ma bliskiego przyjaciela,mogę być wreszcie spokojna.Na prawdę martwiłam się o to co by mogło się stać,gdyby mnie zabrakło.Nigdy nie mogłam przestać się martwić.

Yomura: Czyżbyś planowała przeprowadzkę?

Kana: Coś w tym stylu.A teraz wybaczcie,ale czas na mnie.Bawcie się dobrze. [Opuszcza pokój]

Yomura: [Sięga po picie] Zgaduję,że wyszła za mąż?

Hasebe: Na to wygląda.

Yomura: Wciąż jest młoda.Nie chciałbyś oddać swojej drogiej siostry jakiejś obcej osobie,prawda?

Hasebe: Wszystko w porządku,Dopóki jest szczęśliwa z kimś,kogo kocha.

Yomura: A co z tobą? Nie chcesz się ożenić?

Hasebe: Nie,nie chcę nikogo.

Yomura: Zastanawiam się jaki byłby twój typ..Ah.Nie ważne.

Hasebe: Sam nie wiem jaki jest mój typ.Moi rodzice zginęli tak nagle,a ja zacząłem pracować i pracować.Nie miałem czasu na romans.Ty też wciąż nikogo nie masz,prawda?

Yomura: Tak,zgaduję,że nie mam szczęścia.

Hasebe: Ah..tak? Myślę,że polubiłbym kogoś miłego.Un...um..Chcesz jeszcze pić ? [Rozlewa alkohol]

(Yomura-san jest w naszym domu.Jestem taki szczęśliwy.Do tej pory mogłem tylko marzyć o czymś takim.Jest tuż obok mnie..)

Jego głos jest taki naturalny,a słowa dość krępujące.Głos Hasebe odbija się w mojej głowie jak echo.Ten głos mnie odurza.

[Słychać kroki Hasebe.Yomura osunął się,najwyraźniej usnął]

Yomura: (Dobra,jestem w jego domu.Powiedział,że mogę zostać tutaj na noc..Miałem zamiar wrócić do siebie,ale w ostateczności zasnąłem.Oh,nie.)

Hasebe: (Yomura-san)

Yomura: Hasebe-kun!

Hasebe: (Chcę cię dotknąć.)

Yomura: Um..Przepraszam.Wygląda na to,że usnąłem.Um..która to godzina? Powinienem już chyba wracać do domu.

Hasebe: Kiedy,właśnie odjechał ostatni pociąg.Proszę zostań u mnie i czuj się jak u siebie.(Chcę cię dotknąć i pocałować.)

Yomura: Ale..nie powinienem chyba zostawać..to moja pierwsza wizyta tutaj.

Hasebe: Za dużo myślisz.Przygotuję dla ciebie osobny futon.(Chcę go dotknąć,pocałować i..chcę sie z nim kochać.)

Yomura-san? Co powinienem zrobić?

[Wyciąga do niego ręce,ale Yomura go odepycha]

Yomura: A-ah.Przepraszam! Um,jeszcze się do końca nie rozbudziłem,a ty tak nagle mnie dotknąłeś..byłem zaskoczony.

Hasebe: Nic się nie stało.Pójdę i przygotuję dla ciebie futon.

Yomura: Hasebe-kun?

Zraniłem go...

[Wyciągnął ręce i przytulił Hasebe]

Kiedy do niego podszedłem,objąłem go i przytuliłem do jego pleców.Miałem nadzieję,że dzięki temu poczuje się lepiej.Oczywiście..było to dziwne,bo oboje jesteśmy mężczyznami.Ale w tamtej chwili,nie myślałem o takich rzeczach...Martwiłem się,widząc jak cierpi.

Hasebe: Yomura-san? Co jes- [Pocałunek]

..Yomura-san.. [Pocałunek]

To było dziwne.W ogóle nie myślałem o tym,by mu odmówić.Zamknąłem oczy.Nie mogłem zobaczyć tego intensywnego spojrzenia spod powiek,ale mogłem go czuć za każdym razem, kiedy mnie całował.

Hasebe: (Yomura-san,Kocham Cię,Kocham..)