Kotonoha no Hana

Track 7

[Łyk herbaty]

Yomura:No proszę co za zbieg okoliczności.Dobrze wyglądasz.Dzięki Bogu.

Kana:Minęły już prawie dwa miesiące.Nie mogę wiecznie płakać.Jestem ci bardzo wdzięczna za wszystko co dla mnie zrobiłeś.I..przepraszam,że cię wtedy uderzyłam.

Yomura:Nic nie szkodzi.Ale wiesz..jestem taki zły na siebie.Nie potrafię cię porządnie przeprosić.Chciałbym żebyś była szczęśliwa.Być może to oklepane,ale..na pewno znajdziesz kogoś odpowiedniego.

Kana:Masz rację.Powinnam być szczęśliwa.W końcu mam takiego wspaniałego brata,który zawsze o mnie dba.A właśnie..muszę znaleźć dla niego jakiś prezent urodzinowy.Za dużo rzeczy go nie interesuje,więc..co roku mam problem z kupnem czegoś odpowiedniego.

Yomura:To Hasebe-kun będzie miał urodziny?

Kana:Nie wiedziałeś o tym? Dokładnie 5 Maja*.W dzień dziecka..łatwo zapamiętać,nie?A może chciałbyś wpaść? Ostatnio wygląda jakby złapał doła..

Yomura:Na prawdę? Zawsze,gdy chcę go podnieść na duchu to on..ah nie ważne.Masz rację.W końcu to specjalna okazja.Podaruję mu coś co na pewno mu się spodoba.

Nawet jeśli nie chce się ze mną spotkać,nie powinno być problemu.Po prostu dam mu prezent i pójdę.

*****

Hasebe:O co chodziło? Chciałeś mi coś dać..

Udało mi się go zatrzymać,kiedy wracał wieczorem z pracy.Zaczęło padać,więc poszliśmy do najbliższego baru.

Yomura:Dzisiaj..są twoje urodziny,co nie?

Hasebe:Eh?..myślałem,że o tym nie wiesz.

Yomura:To nic wielkiego..ale jeśli nie masz nic przeciwko,chciałbym żebyś to ode mnie przyjął.

Hasebe:Przepraszam za kłopot.

[Hasebe otwiera prezent. ]

Yomura:Czy coś nie tak?

Hasebe:Ta płyta..jest na niej muzyka z tego filmu..

Yomura:Wygląda na to,że schrzaniłem sprawę.Przepraszam.

Hasebe:Nie,to nie prawda.Podoba mi się! Bardzo chciałem to CD.Oglądałem ten film jakiś czas temu i uważam,że muzyka była cudowna.Bardzo ci dziękuję.

Kelner:Przepraszam,że musieli państwo czekać.

[Stawia zamówienie na stole]

Yomura:A więc wypijmy toast z okazji twoich urodzin.Hasebe-kun,Wszystkiego Naj-

[Szklanka się zbiła]

Kelner:Proszę mi wybaczyć.

Yomura:Uh..przepraszam.Twoje zdrowie.

Hasebe:Ah..tak.(Skąd wiedział..co lubię? Znał nawet nazwę filmu.Czy usłyszał to w moich myślach?)

Yomura:To nie tak! Uh..oh..

Hasebe:(Zrobił to,właśnie teraz!)

Yomura:Nie..

Hasebe:Yomura-san? (Ah..na prawdę to potrafi.)

Yomura:Nie! Nie! Ja nic nie usłyszałem! Nie wiem..nic!! [Płacze] ..wracam do domu.

Hasebe:Poczekaj chwilę!

Próbowałem nie skupiać się na myślach Hasebe,ale w tamtym momencie,kiedy zbiła się ta szklanka..przypadkowo je usłyszałem.

[Deszcz.Przejeżdża pociąg.Yomura biegnie.]

Hasebe:Yomura-san.Przepraszam,że zwątpiłem.Pomyliłem się.Przepraszam.

Yomura:Przepraszasz? Nie musisz. Zrobiłem dokładnie to o co mnie podejrzewałeś. Słyszałem twoje myśli.To ja powinienem przeprosić.

Hasebe:Proszę..zaczekaj..chodźmy tędy

[Idą. ]

Yomura: Zauważyłem,że starałeś się mnie unikać.Wiem,że czujesz się zdezorientowany..

Hasebe:Yomura-san.Kiedy byliśmy w parku,powiedziałeś,że potrafisz przestać słyszeć.Nie mogłem nic na to poradzić i zacząłem w to wątpić.Wtedy pomyślałem,że może cię to zaboleć.Zawsze jak jesteś obok,czuję niepokój i nie wiem co powinienem zrobić.Nawet tak mała rzecz potrafi sprawić,że zaczynam wątpić..nienawidzę siebie za to.

Yomura:Jest dobrze.Nie wiem tak naprawdę,czy byłbym w stanie ich nie słyszeć.

Chcę już to zakończyć.Jestem już zmęczony.

Yomura:Nie wiesz jak to jest,prawda? Jak się czuje osoba,która potrafi słyszeć myśli.Ja..nie chcę tego.Nie chcę słyszeć nawet tego,o czym teraz myślisz.

Nie chcę widzieć jak się ode mnie oddala.Sake nie sprawi,że nagle przestanę je słyszeć.Tu chodzi o mnie.I dlatego..Chcę odejść gdzieś daleko..gdzieś gdzie nie będzie Hasebe.A najlepiej jakby nie było tam nikogo.Mam naprawdę już dość tych wszystkich myśli..

*5 Maja obchodzony jest w Japonii dzień dziecka - Kodomo no hi.