YAKIN VE UZAK

1

Soyunma odasında saklanıyordu.

Uzunca bir süre dışarıdaki seslerin kesilmesini bekledi.Beklediği an geldiğindeyse,usulca çıktı saklandığı yerden. Gizlenerek kapalı yüzme havuzuna doğru yöneldi parmaklarının ucunda yürüyordu. Kimse onu görmemeliydi. Bir kişiye bile yakalanırsa bütün plan mahvolabilirdi. Havuzun diğer ucunda, ''Herkes çıktı mı ? '' diye seslenen dalış hocasını gördü. En yakın paravanın arkasına saklandı aceleyle.

Ona yıllardır dalış eğitimi veren hocası kuşkulu gözlerle baktı etrafa. Sanki bir ses duymuştu. ''Cerem?'' diye seslendi havuzun öte yanına doğru. Cerem,nefesini tutarak saklandıgı yerden sessizce hocasını izledi.Yakalanma korkusu,kalbinin gümbür gümbür atmasına neden oluyordu.

Bir süre etrafına bakınan hoca,içeride kimsenin kalmadıgına kanaat getirince,havuzun büyük kapısını kilitleyip çıktı. Rahat bir nefes almıştı Cerem. Paravanın arkasından çıkarak,tedirgin adımlarla havuza doğru yürüdü. Çocuklugundan beri bildiği bu büyük olimpik havuzun yüksek duvarlarına baktı. On Beş metre kadar yukarda geniş pencereler vardı.Pencerelere bakınca havanın kararmak üzere oldugunu gördü.Acaba biraz daha oyalanıp,karanlıgın çökmesini mi beklemeliydi ?

Okadar sabrı yoktu.Bir an önce bitirmeliydi bu işi. Üzerindeki havuz bornozunu çıkarınca,vücudunu sımsıkı saran mor-mavi dalış elbisesiyle kaldı. Uzun kumral saçlarını toplayıp,yeşilimsi gözleriyle kronometresini kontrol etti. İlk defa böyle bir şey yapacaktı. Her an yakalanabilirdi. Havuzun suya inen merdivenine oturdu.Vücudunun yarısı suyun içindeydi. Etrafa son bir kez göz gezdirip, dalış kronometresine tekrar baktı. Kalp atışları hızlıydı. Yavaşlamasını beklemesi gerekiyordu. Eğer bu şekilde dalarsa ciğerlerinin daha fazla oksijene ihtiyacı olcakatı.

''Sakin olmalıyım.. Sakin olmalıyım..'' diye tekrar ediyordu içinden.

Her dalış önce yoga yapan Jacques Mayol geldi aklına.Keşke onun kadar derin bir konsantrasyon sağlayabilseydi başarabilseydi. Belki ozaman daha fazla kalabilirdi suyun altında... Her dalış öncesi mutlaka Jaques Mayol'u düşünürdü Cerem. Ona özenir,onun gibi olmak isterdi hep. Hayatının ki kahramanından biriydi o...

Jacques'ı düşünmek onu iyiden iyiye rahatlattı. Kalp atışları yavaşlamıştı. Artık başlayabilirdi. Derin bir nfes alıp suya bıraktı ince bedeninin. Kronometresi çalışmaya başlamıştı bile.Hocası orda olsa buna kesinlikle müsaade etmezdi biliyordu. Zaten buyüzden gizli yapıyordu.

Çok hırslı bir dalgıçtı Cerem. Dünya Şampionasına hazırlanıyordu ve hocasıyla her gün yaptıkları çalışmalar artık ona yetmiyordu,daha iyisi olsun istiyordu. Hocası ona yeteri kadar çalıştıgını,daha fazlasının kendine zarar vereceiğini söylesede kendisi buna inanmak istemiyordu. İçindeki dünya rekoru aşkı ona bu tip hatalar yaptırıyordu.

Suyun altına gireli iki dakika olmustu. Gözü kronometresindeydi. Suyun onu yüzeye çıkarmasına mani olmak için bir eliyle merdivenin son basamagına sıkıca tutunmustu. Kendini çok zorlayacak,sualtında kalabildiği kadar kalacaktı.