Η καρδια δεν ξεχναει

Part 4

  Βγηκα απο το νοσοκομειο και αφου με πηγε ο Παυλος σπιτι ξαπλωσα να ξεκουραστω. Το απογευμα που ξυπνησα σκεφτηκα να κανω έκπληξη στην Μαγδα και τον Νικο αφου δεν ξερουν οτι βγηκα και αφου εμαθα που βρισκονται αρχισα να ετοιμαζομαι. Μολις εφτασα ειδα οτι ηταν με ενα αλλο ζευγαρι και μολις πλησιασα αρχισαν οι εντασεις.

Αγνωστος- Περσεφονη τι κανεις εδω;

- Συγνωμη γνωριζομαστε;

Αγν- Μου κανεις πλακα δεν με θυμασαι; Εισαι εγκυος;

- Ναι...συγνωμη ειχα ενα ατυχημα και δεν θυμαμαι πολλα πραγματα.

Μολις το ακουσε αυτο εκνευριστηκε και αρχισε να ζηταει εξηγησεις απο τους υπολοιπους γιατι δεν τον ενημερωσαν. Εκανε σαν τρελος και αρχισε να με ρωταει διαφορα. Με πιεζε και εγω δεν αντεχα μεχρι που σηκωθηκα και αφου πηρα τα πραγματα μου εφυγα σχεδον τρεχοντας απο εκει. Δεν ηθελα να παω σπιτι και ετσι αρχισα να περπαταω. Ειχε βραδιασει και εκανε κρυο αλλα δεν με ενοιαζε. Συντομα βρισκομουν στις κουνιες κοντα στο σπιτι μου. Μπηκα μεσα και αρχισα να κανω κουνια οταν ξαφνικα τον ειδα...
Εκατσε διπλα μου και δεν μιλουσε. Αρχισε να κανει κουνια μαζι μου οταν ξαφνικα σταματησε και τον ακουσα να παιρνει μια βαθεια ανασα...

-Συγνωμη για πριν μπεμπα μου δεν ηθελα να σε αναστατωσω απλα μου ηρθε αποτομο

Η φωνη του τρυφερη και σταθερη. Ενιωθα την καρδια μου να χτυπαει κοντα του. Ενιωθα οικιοτητα. Επρεπε να μαθω.

-Θελω να μαθω ποιος εισαι;

-Θα στα πω ολα μικρη μου οτι θες.

-Αλλα πρωτα θελω να μου πεις πως με βρηκες

Γελασε αχνα και με κοιταξε με τα καταπρασσινα ματια του.

-Παντα οταν ηθελες να ηρεμησεις η να παρεις σημαντικες αποφασεις ερχοσουν εδω. Σε ηρεμουσε πολυ ειναι η αληθεια. Καθοσουν ωρες και χανοσουν στις σκεψεις σου μεχρι που ερχομουν και σε επερνα σπιτι μας

-Σπιτι μας;

-Λοιπον θες να παμε σπιτι μου που ειναι και ζεστα και να κατσουμε να μιλησουμε εκει;

-Δεν ξερω...ισως να μην ειναι καλη ιδεα

-Μην φοβασαι

Η αληθεια ηταν οτι φοβομουν. Μπορει να τον ηξερα αλλα δεν τον θυμομουν. Για μενα ηταν ενας αγνωστος που μου απλωσε το χερι και περιμενε να παω μαζι του. Πηρα μια βαθεια ανασα και ακουμπησα το χερι μου στο δικο του. Μολις με αγγιξε ενιωσα λες και χιλιαδες βολτ με διαπερασαν. Το καταλαβε και χαμογελασε. Με τραβηξε κοντα του και πηγαμε προς το αυτοκινητο. Οδηγουσε αρκετη ωρα οταν ειδα οτι φταναμε στο βουνο και τα σπιτια λιγοστευαν. Σχεδον στην κορυφη υπηρχε ενα πανεμορφο και τεραστιο σπιτι. Ηταν ξυλινο και απ οτι μπορουσαν να διακρυνω ειχε τεραστια τζαμαρια. Γυρισα και κοιταξα τον Αχιλλεα και γελουσε αφου ειδε την αντιδραση μου. Κατεβηκαμε απο το αμαξι και εγω τον ακολουθουσα μεχρι που μπηκαμε μεσα και βρεθηκαμε στο σαλονι.