Η καρδια δεν ξεχναει

Part 20

- Ναντια θα λειψω για λιγο

-Ενταξει κυριε Μαρκατου

-Ναντια χαρηκα που σε ειδα και θα κανονισουμε για καφεδακι να τα πουμε

- Οποτε θες Περσεφονη μου.

Πηγαμε προς το ασανσερ και μπηκαμε μεσα.

- Την θυμηθηκες;

-Οχι αλλα μου ειπε οτι ειμασταν φιλες

-Οντως. Εσυ επεμενες να την παρω στην δουλεια.

-Και με ακουσες;

-Δεν σου χαλαγα ποτε χατηρι

-Ενω τωρα;

- Ουτε τωρα ουτε στο μελλον καρδια μου.

Με πηρε αγκαλια και πηγαμε στο parking. Μπηκαμε μεσα στο αυτοκινητο και αρχισα να ξεφυλιζω το βιβλιο. Οντως ηταν δικο μου. Αυτα ηταν τα γραμματα μου. Αλλα οταν εφτασα προς το τελος παρατηρησα κατι που δεν μου αρεσε.

-Αχιλλεα μου να σε ρωτησω

-Πες μου

-Λοιπουν σελιδες καποιος τις εχει σκισει...Ειναι προς το τελος.

-Τι να σου πω καρδουλα μου. Μπορει να μην σου αρεσε κατι και να ηθελες να το γραψεις καλυτερα.

-Μμ μπορει ποιος ξερει.

Οτι πεις εσυ Αχιλλεα μου! Μα καλα τι νομιζει οτι ειμαι κανα 5χρονο και θα τα πιστεψω αυτα; Δεν εχω σκισει καμια αλλη σελιδα λειπει μονο το τελος. Δεν εδωσα συνέχεια και πηγαμε για φαγητο.

-Περσεφονη μου μηπως σκεφτηκες το θεμα του γαμου;

-Δεν καταλαβαινω γιατι βιαζεσαι τοσο Αχιλλεα.

-Απλα δεν θελω να μεγαλωσει η κορη μας ετσι

-Σιγα βρε Αχιλλεα ενα χαρτι ειναι. Θα μεγαλωσει με μια οικογενεια που θα την αγαπαει και θα της το δειχνει καθε μερα.

-Δεν αντιλεγω απλα...

-Απλα θα δουμε μετα την γέννηση. Δεν υπαρχει λογος να βιαζομαστε. Εξαλλου ενα χαρτι ειναι ετσι;

-Εχεις δικιο αγαπη μου

Τι εμμονη ειναι αυτη που εχει με τον γαμο δεν καταλαβαινω. Επρεπε να δειχνω οτι δεν με απασχολει κατι και ετσι προσπαθουσα να χαμογελαω οσο μπορω. Μεχρι που επιτελους τελειωσε το θεατρο.

-Θα σε παω σπιτι και μετα θα γυρισω στην δουλεια.

-Δεν πειραζει αγαπη μου πηγαινε θα παρω ταξι