-GÜNSÜZ NİLLER-
-Ne zaman yazacaksın Nilgün?
- Kalbim kuşlara, çiçeklere ve kedilere yeniden çarptığında!
Ah bayım, çocukluk gibi yavaş yavaş yitiyor herşey. Kelebekler ölüyor, çiçekler soluyor, Nilgün gülmüyor. Evrenin ışıkları her gece sönüyor, kimse şiir yazmıyor, kediler yine çöplükten besleniyor. Renkler bir bir intihar ediyor. Gözlerimiz hala kırmızı fotoğraflarda. Güçsüzleşiyoruz. Nilgün'süzleşiyoruz. . .
