-ŞARAP-
İnci bir kolyeydı boynuna taktığın kimsesizlik. Kokusu ciğerlerimiz yaracak kadar ağır geliyor ölümün. Vücudum kalkmak istemiyor rüyadan. Tek bir gelenin peşinden sürükleyeceğim kendimi.
Nilgün olmadan yazmak siyaha dönüşmek gibi. Desteğini parmak uçlarımda hissetmek. Ah Nilgün sen yokken şiirlerin beni hep meşgul ediyor!
Kedilerin gözünden yaş geliyor, Venüs deli fişek gibi parlıyor, kozmoz evren eskisi kadar döndürmüyor başımızı, çekirgeler hiç konuşmuyor, kuşlar tam tepemden uçuyor. Ve benim kalemim kırılıyor Nilgün. -Yazamıyorum.-
