Önümüze kalın bir geçmişi atıyorlar. 'Duramayacağım.' diyor Nilgün. Merak ediyoruz, ne zamandır ses getirmeyen kozmoz evreni.
Okudukça kahkaha atıyoruz ve belki de geçmişin insanı gülerek ağlattığını fark ediyoruz. Hadi be Nilgün aç 'Daktiloya Çekilmiş Şiirler'i .Bir bir oku bana mazini, mor çekirgelerin ilk nerede yaşadığını. İnsanlığın-şu dev cüsselerin- kozmoz evrene olan aşkını.
-Hadi Nilgün, duymuyor musun?
