An Angel Turned Into Devil (Published Under LiB)

Chapter 5

Chapter 5

(SOPHIA)

Haay. Mapapanis yata laway ko dito. Wala man lang kumakausap sa akin. Lahat naman sila tinry ko kausapin kaso ganito lang ang ginawa nila sa akin kanina.

FLASHBACK

“HI ^__^” Masaya kong bati sa grupo ng mga kaklase ko..

“Ewww!!! Lumayo ka nga sa amin!!”

“You don't belong here so stay away from us!!!” Nalungkot naman ako dun.. Para naman akong may nakakahawang sakit..

“Grabe naman kayo.. I just want to be friends with you..” May lumapit sa akin, maganda siya.. Tapos ang amo pa ng mukha.. Akala ko mabait siya pero daig pa pala niya yung mga bully...

“No one wants to be friends with you.. Because your too low for our kind..” Sabay tawa nila. Nahiya naman ako dahil napansin kong nasa amin na ang atensyon ng ibang mga estudyante. Kaya nagdesisyon na lang akong lumabas para hindi na ako makasira sa gabi nila.

END

Kung hindi lang talaga ito yung exam ko, hindi ako aattend.. Pero ang pinagtataka ko lang anong connect ng exam sa party na 'to? Hindi porke't andito andito ang head master e, consider ng exam ito nasan ang logic doon. Ni-hindi ko na nga kailangang mag-analyze ng formula at equation, paano na lang ang brain ko? Baka mamaya hindi na mag-function ng maayos ang mga brain cells ko, baka maging slow poke ako.

Buti sana kung nag-eenjoy ako, kaso hindi naman. Kaya eto ako ngayon mag-isa sa isang bench sa labas nung pinagdadausan ng party. Alam ko naman kasi na hindi ako bagay sa mundo nila. Pero alam niyo nagtataka lang ako, they all wear different colors of gowns and tuxedos but none of them have a color of black.

Sa dalawang taon kong pag-aaral sa Royal Academy, wala akong nakitang taong nakasuot ng itim. Well, may paniniwala naman kasi na bad luck ang black. Pero hindi ko alam na uso dito yon.

Biglang naglabasan yung mga tao sa loob. Anong meron? Hindi kaya may sunog?! Pero wala namang usok? Baka naman tapos na ang party. Buti naman, makakauwi na ako.

Tapos may pumaradang kotse sa tapat mismo ng entrance.

WTH!!

(JULIA)

Haay.. Gusto ko ng matulog. Kulang pa ang tulog ko since umalis kami. Dito kasi kami dumiretso agad from England. This welcome party isn’t necessary, but what can we do? It’s part of who we are.

“Julia..” That voice. I looked at him.

“Yes, Mr. Monteverde?” Lumapit siya sa akin. Dalawang taon na ang nakalipas simula ng huli ko siyang makita. Pero walang siyang pinagbago, gwapo pa din.

He stopped right in front of me. Nakatingala na ako sa kanya, pero hindi ako naiintimidate. After all, I am Julia Velasco.

“Can we talk for a while?” Mahinahon niya tanong.  Pero halata naman sa boses niyang kinakabahan siya. Napangiti ako, si Timothy Monteverde kinakabahan? It’s a first.

“No problem..” Lumabas kami. Doon kami sa garden pumunta. Ang ganda talaga dito, this is the only place in Royal Academy na peaceful ang ambiance.

“Ano ba yung pag-uusapan natin?” Tanong ko sa kanya. Ang tagal na kasi naming nakatayo at  hindi naman siya nagsasalita. Pansin ko din kasing hindi siya mapakali kanina pa.