OMEGA #wattys2016

KO 7

Media: Denizin dövmesi

Emre

Okul bahçesine adım attım. Geçitten geçmek beni nedense biraz zorlamıştı. Heralde ilk defa geçtiğim için böyle oldu. Doğruca müdür odasına gittim ve Deniz i aradım. Müdür nedense soru sormadı. Bu beni her nekadar şaşırtsada sesimi çıkarmadım. Odanın kapısı birden açılınca yerimden sıçradım. Deniz koşarak geldi ve bana sarıldı. Tişörtümün ıslandığını hissettim. Ne olduğunu anlamadan bende ağlamaya başladım. Herhalde o gün yaşadığım duygu birikiminden dolayı ağlıyordum. Deniz benden ayrıldı ve yüzüme bakmaya başladı. Ikimizde konuşmuyor sadece birbirimize bakıyorduk. Nekadar korktuğu bakışlarından anlaşılıyordu. Birkaç dakika sonra o beklediğim soru yağmuru başladı.

'Seni kim kaçırdı ?'
'Birşey yaptılarmı ?'
'Ne istiyorlardı ?'
'Nasıl kurtuldun ?'
'Rüyamda seni gördüm kurdun yanıyordu !'
'Konuşsana !'

Deniz sona doğru sinirlenmeye başladı. Ama ona hak veriyorum. Onun yerinde ben olsam bende sinirlenirdim. Ona annemiz dışında olan biten herşeyi anlattım. Sadece nasıl kurtulduğumu sorduğunda nekadar istemesemde yalan söylemek zorunda kaldım. Birden bayıldığımı ve gözümü okul bahçesinde açtığımı söyledim. Gerçeği Denizden nekadar saklayabileceğimden emin değilim ama benim bildiklerimi öğrendiği zaman vereceği tepkiden korkuyorum. Ailesi bildiği insanları öldürmüstü. Vampir avcılığı yapmıştı. Bir kızdan hoşlanmış ama vampir olduğunu öğrendiğinde tepki göstermişti. Peki ya kendininde yarı vampir olduğunu öğrendiğinde ne yapacaktı ? Vereceği tepkiden korkuyorum. Ama öğrendiğinde bunu atlatmak için birisine ihtiyaç duyacak ve bende onun yanında olacağım.

Deniz

Emre'yi görünce sıkıca sarıldım ve ne olduğunu anlamadan ağlamaya başladım. Tişörtüm ıslanmaya başlayınca onun da ağladığını anladım. Sakinleştikten sonra ard arda soru sordum sonlara doğru sinirim yüzünden birazcık ama bak birazcık Emreye bağırmış olabilirim. Ama ne yapabilirim ki. O benim ailemden sevdiğim tek kişi. Öldürdüğüm ailemden bahsetmiyorum bile. Bunları daha fazla düşünmemeye karar verdim ve Emre yi de alarak odamıza çıktım. Dinlenmeye ihtiyacı vardı. Zar zor ikna ederek onu yatırdıktan sonra odada nefes alamadığımı hissettim ve dışarı çıkmaya karar verdim. Bahçenin arka tarafında büyük bir meşe ağacı vardı. Gidip onun altına oturdum ve sırtımı heybetli ağacın gövdesine yasladım. Gözlerimi kapattım ve düşünmeye başladım. Emre nin hareketlerinde birşey hissettim. Sanki bana yalan söylüyormuş gibi. Sanki benden birşeyler gizliyormuş gibi.
Ama o benim kardeşim. Birşeyler olsa bana söylerdi değilmi ?. Ben bu düşüncelerle boğuşurken yanıma birinin oturduğunu hissettim. Gözümü açmama gerek yoktu. Kokusundan Elif olduğunu çabucak anladım. Okadar güzel kokuyorduki bu kokuyu her yerde tanırım.
Sesimi çıkarmadım ve gözlerim kapalı oturmaya devam ettim. O da sesini çıkarmadı ve o da aynı şekilde sırtını ağaca yaslayarak oturmaya başladı. Bunu yaparken kolu bir saniyeliğine koluma değdi. Nedense kaskatı kesildim. Sanki birisi beni bağlamış ve hareket etmeme izin vermiyordu. Kolunun koluma değdiği o birkaç saniye keşke daha uzun sürseydi diye düşündüm bir an. Ama onun bir vampir olduğu geldi aklıma geldi. Ben ise bir kurdum. Ve herkezin bildiği gibi kurtlarla vampirler anlaşamaz. Düşüncelerimi dizginledim ve gözlerimi açtım bana bakıyordu. Bende ona soru sorarcasına bakmaya başladım. Birkaç dakika boyunca birbirimize baktıktan sonra Elif gözlerini kaçırdı ve konuşmaya başladı.

E: Emreye olanları duyunca çok üzüldüm. Böyle bir şeyin mümkün olduğunu bilmiyordum. Yani bir kurdun gücünün alınabileceğini. Umarım bu olay onu içine kapatmaz. Ama bu okuldada duramaz artık o bir insan.

D: Söylediklerini Emreye iletirim. Okulda kalıp kalmayacağına gelince de onu bende bilmiyorum. Eminim bir çözüm yolu vardır. Şimdi beni yalnız bırakırsan sevinirim.

E: Bana karşı neden bukadar soğuksun ?

D: Çünkü sen bir vampirsin !

Ne olduğunu anlamadan yine sinirlendim ve Elif e bağırdım. O ise etkilenmişe benzemiyordu. Sadece bana bakmaya devam ediyordu. Ruhumu görüyormuş ve ne hissettiğimi anlıyormuş gibi. Belkide aklımı okuyordu.

E: Biliyormusun aklını okuyabilmek için neler vermezdim. Ilk defa bir insanın aklını okuyamıyorum ve bu beni deli ediyor. Sende gizli birşeyler var ve ben bunun ne olduğunu bulacağım.

D: Öğrendiğinde banada söylesen iyi olur çünkü neden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrim yok.

Birşey söylemeden arkasını dönüp gitti. Gözden kaybolana kadar arkasından baktım. Elifte beni ona çeken birşeyler var ama ne olduğunu bilmiyorum.

Bu Kısım -yor lu anlatım ile yazılmıştır

Aklıma bir anda çılgınca bir fikir geliyor. Dövme yaptırmak istiyorum. Hayatım gibi karışık bir dövme. Ama bir okadarda anlamlı. Hemen yola çıkıyorum ve dövmeciye gidiyorum. İstediğim şekli tarif ediyorum. Dövmeci en sonunda işini bitirdiğinde boynumdan göğsüme oradanda elime kadar sol kolumu kaplayan bir dövme çıkıyor ortaya çıkıyor.

Okula geri dönüyorum. Emre uyanmış ve yatağında oturuyor. Dövmeme yorum yapmıyor. Birbirimize bakıyoruz. Galiba o da elif gibi düşünüyor. Okulda kalamayacağını...

Yanına gidiyorum. Elimi omzuna koyuyorum

' Ben her zaman senin yanındayım kardeşim. Herzaman.

Evet staj bitti nihayet ve bende yeni bölüm yazayım dedim. Sizin isteğiniz üzerine. İnşallah beğenirsiniz. Ama yarin köye gidiyorum ve ne yazıkki internetim yok. Ama köyde yb yazacağım ve döndüğüm zaman yazdığım tüm bölümleri paylaşacağım. Bu arada 862 kişi olmuşuz. Son bölümden buyana okuma sayısı iki katına çıkmış. Neyse lafı uzatmayacağım. Umarım beğenirsiniz. Ve anonim olan okuyucular lütfen sizde yorum yapın ve vote verinki bende hikayemin beğenildiğini anlayayım. Bölüm ile ilgili düşüncerinizi yoruma yazar ve vote verirseniz beni mutlu edersiniz. Hepinize iyi okumalar