De Uitstap (GESTOPT)

de rondleiding

We volgen de oude man naar de hal.
Ondertussen zijn onze beste vrienden, Ryan en Mike, naast ons komen lopen. Zij hebben er net als ons ook echt geen zin in. We lopen door een gang met veel schilderijen waar Jezus, ridders en portretten van familieleden hangen. Erg saai allemaal. Heel de klas lijkt het niet leuk te vinden.

Als we in de hal zijn aangekomen begint de man een hele uitleg te doen: "Deze famillie was een zeer belangrijk figuur in het jaar 1820, van 1825 maakte...". Ik kon het niet onderdrukken en liet een geeuw. Onze titularis keek met een afkeurende blik naar mij. Oude dingen hebben me nooit echt geïntereseerd. Ik hou meer van moderne dingen. Het verhaal lijkt wel eeuwen te duren. Ik moet mezelf echt dwingen niet opnieuw te gaan geeuwen.

Na een lange tijd zegt hij eindelijk: "Dit was het verhaal, nu mogen jullie het kasteel gaan verkennen! Maar de rechtenvleugel is verboden terein!" "Waarom eigenlijk?", vraagt Sofie. "Dat is een geheim.", antwoord de man. "Ga in groepjes van 4 of 5.", gaat hij verder. Chloë en ik gaan bij Ryan en Mike staan. "Waar beginnen we?", vraagt Chloë. "Misschien is er hier wel een zolder waar ze schatten bewaren ofzo!", zegt Mike. We lopen samen de trap op.

Ryan en ik zijn sneller. Mike en Chloë lopen 1 verdieping achter. Opeens vraagt Ryan: "En heb je er al over nagedacht?" Oh nee, ik wist dat deze vraag ging komen. Vorige week heeft Ryan me een brief gegeven, je kent het wel; je bent zo mooi blablabla ik hou van je blablabla wil je met me? Ik vind Ryan ook heel leuk, maar ik ben bang dat als het ooit uitgaat, dat onze vriendschap dan kapot gaat. Maar hoe leg je dat uit aan een jongen? Zucht...
Ryan kijkt me aan. Ik ontwijk zijn blik en zeg: "Het lijkt me beter als we vrienden blijven.." direct nadat ik de zin heb gezegd, voel ik al pijn in mijn hart. Ryan kijkt teleurgesteld. De pijn wordt erger. Er valt een pijnlijke stilte. Om de stilte te verbreken roep ik naar achteren: "Hee slakjes komt er nog wat van?" Onder me hoor ik gelach. Op het gezicht van Ryan verschijnt een klein lachje.

Na 5 verdiepingen zijn we er eindelijk. Iedereen van onze klas is waarschijnlijk nog beneden. We staan voor de deur. Mike doet de deur open. Direct waait er stof in ons gezicht. We hoesten het uit. Als we zijn uitgehoest stappen we binnen. De zolder is reusachtig en hangt vol met spinnenwebben. "AAAAAH EEN SPIN!!", roept Chloë. We barsten in lachen uit. We bekijken nog enkele dozen en schilderijen. We stonden net op het punt om weg te gaan. Opeens struikel ik over een kistje. "AAAH!", schreeuw ik. Met een smak val ik op de grond. Chloë helpt me recht. Ik voel me duizelig. "Gaat het?", vraagt Ryan bezorgt. "Jaja..", antwoord ik. "Wat een smak, waar ben je over gestruikeld?", vraagt Mike. Ik kijk rond me en zie een kistje liggen. Ik wijs ernaar. Een ogenblik later zit iedereen rond het kistje. "Het is op slot", zegt Mike teleurgesteld. "Wacht maar, ik heb een idee!", zegt Chloë. Ze haalt een speltje uit haar donkerblonde haren, die ze vandaag in een vlecht draagt, en prutst ermee in het slot. En opeens horen we een krak en het doosje valt open. Nadat we alles hebben afgestoft, zien we een kaart, we openen de kaart. In grote letters staat er: schat van familie schaekens.

hopelijk vinden jullie het een beetje leuk :) Morgen komt misschien deel 4 :)