De Uitstap (GESTOPT)

de zoektocht

Ryan

Samen met Billie, Harper en Olivia zoeken we in de linkervleugel. Hier waren vroeger blijkbaar de logeerkamers. We gaan binnen in een kamer, met veel goud, marmeren vloer, een hemelbed en een fluwelen zetel. "Ik en Harper zoeken aan de linkerkant van de gang met logeerkamers, Billie en Olivia aan de rechterkant", zeg ik. "Harper, doe jij de kamer hiernaast?", vraag ik. Ze knikt en loopt de kamer uit. Het begint al te schemeren en ik weet niet of de elektriciteit de hele nacht blijft werken. Sinds we die zin hebben gelezen voel ik me echt niet op m'n gemak. Opeens wordt er op de deur geklopt en ik draai me verschrikt om en zie Lola in de deuropening staan. "Oh, liet ik je schrikken? Sorry!", zegt ze op een verleidelijke toon. Ik erger me echt aan haar, maar ik blijf beleefd en vraag: "Waarom ben je niet in jouw deel?" "Bij die sukkkels? Ik dacht het niet!", zegt ze. "Ok, als je zograag hier wil blijven, ga Harper dan maar helpen, ze is in de kamer hiernaast", zeg ik. Ze kijkt me aan, wandelt rustig naar me en voor ik het weet kust ze me. Ik duw haar van me af. Ze kijkt verbaasd. "Ryan?! Ik dacht dat jij ook van mij hield! We zijn voor elkaar gemaakt, schat, Amy is maar niets vergeleken met mij!", zegt ze. "GEEN VERKEERD WOORD OVER AMY!", schreeuw ik. Lola kijkt nu nog verbaasder. "AMY IS HET MOOISTE, LIEFSTE MEISJE DAT IK OOIT HEB ONTMOET EN JIJ ZAL DAAR NOOIT TUSSEN KOMEN!", ga ik verder. Lola kijkt me vuil aan en antwoordt luchtjes: "Ik denk dat ik maar weer naar mijn deel ga." En dan stapt de de deur uit. Ik voel me opgelucht, nu moet ik niet meer bang zijn voor haar. Ik ga naar de volgende kamer.

Lola

Wat denkt hij wel? Die trut verkiezen boven mij? Hij is echt gek. Snel naar mijn deel, voordat iemand ziet dat ik m'n post heb verlaten. Ik wandel door de gang met logeerkamers. Opeens hoor ik een gil uit de kamer komen waar ik net voor sta. Deze gil zou ik uit duizenden herkennen, Billie. Ik open de deur en kijk naar binnen. Niemand te zien! Ben ik gek aan het worden ofzo?! Ik loop snel de kamer uit en haast me naar beneden om de rest te zoeken.

Jesicca

Toby is in de ontvangstzaal, Sofie in ene danszaal en ik in de andere. Het is bijna donker, en er is niemand te zien op het terein. Ik kijk de zaal rond. Niemand te zien. Ik wandel een beetje rond en kijk naar de schilderijen en probeer te achterhalen waaraan ze denken. Een oude vrouw kijkt me recht in de ogen, met een vreemde blik, alsof ze ... ik weet het niet. Skip. Op het schilderij ernaast staat een jong meisje, ik schat 16 ofzo. Ze kijkt met een bange blik, alsof ze een vreselijk geheim meedraagt. Rare familie, die Schaekens. Ik kijk op het bordje onder het schilderij. Elisabeth Josephine Schaekens. Ik ga met mijn vinger langs het bordje. Opeens gaat het bordje naar beneden en gaat er plots achter me een deur open. Ik loop naar de overkant en kijk door de deur. Er is een trap die leidt naar de kelder. Ik pak een fakkel en wandel naar beneden. Opeens hoor ik een knal achter me en ik kijk. De deur is terug dicht! Geen paniek! Geen paniek! Er is heus wel een andere uitweg. Ik wandel naar beneden. Wow dit zijn veel trappen. Als ik eindelijk beneden ben, ben ik helemaal nat van het zweet. Ik kijk rondom me. Er zijn hier overal kerkers en het ruikt hier niet bepaald fris. Ik wandel de gang door en zie een opening in de muur op het einde van de gang. Ik wandel ernaar toe. Misschien zijn de bewakers daar.

Ik versnel mijn looppas en als ik de gang bereik zie ik een deel van het uniform van de bewakers. Ik begin te lopen en schreeuw: "Oh daar zijn jullie! Jullie moeten echt meekomen, er is iemand gewond en de deur zit op slot en.." Ik kom de kamer binnen en zie dat alle bewakers opgehangen zijn. Het laatste wat ik me herinner is dat ik gil en dan een mes tegen mijn keel voel drukken.

Bedankt dat jullie nog steeds mijn boek lezen♡ loveyou xoxo
Owja volg ff mijn vriendinnen lalatje03 en Zunichoco_03