De Uitstap (GESTOPT)

1 voor 12

Jonas

Ik word wakker en ga rechop zitten. Ik zie dat heel de klas rustig aan het slapen is. Ik krijg echt kriebels van dit kasteel. ik moet echt even een wandeling maken. Ik wandel de gang op en besluit om nog eens bij de voordeur te gaan kijken. Buiten is het allang donker, en het sneeuwt ook nog. Ik trek aan de voordeur maar helaas, de deur zit nog steeds op slot. Opeens voel ik dat ik in iets stap en ik kijk naar beneden. Ik slaak een gil, bloed. Maar van wie? Ik begin te rennen, vlug terug naar de anderen. Ik ga net de hoek om, maar kom niet verder. Iemand slaat me tegen m'n hoofd.

Liam

Hoorde ik nu iemand gillen? Ach, ik zal het me maar hebben verbeeld. Ik draai me om en aai Emma nog eens door haar haar. Ik zou echt gewoon doodgaan mocht haar iets overkomen. Ze opent slaperig haar ogen en glimlacht naar me. Ik lach terug. Opeens gaat de deur open. Emma staat verschrikt recht. Ik ga voor haar staan als bescherming. In de deuropening staat Jonas. "Gast, weet je wel hoe hard we waren geschrokken?", zeg ik. "Wat doe je op de gang?", vraagt Emma. "Kom mee, ik heb iets gevonden", zegt hij. Emma en ik lopen de gang op en volgen Jonas. Hij doet een beetje raar, maar toch volgen we hem. Na een tijdje komen we voor een deur te staan. "Hier is het", zegt Jonas. We wandelen door de deur en komen in een rare, lege kamer die alleen maar bestaat uit stenen en er zijn geen ramen. De kamer wordt verlicht door een paar fakkels. Jonas doet de deur achter ons op slot. "Jonas, wat is hier de bedoeling van?", vraagt Emma. Ik zie dat ze heel bang is, dus ik doe mijn armen rond haar. "Emma, ga in het midden staan", beveeld hij. Emma stapt aarzelend achteruit. Ik loop naar Jonas en vraag: "Wat ben je van plan?", vraag ik. Opeens voel ik een vuist in mijn gezicht en ik val op de grond. In de verte hoor ik Emma gillen, en dan wordt alles zwart.

Emma

"JONAS? WAAROM DEED JE DAT?", gil ik. Ik wil naar Liam toelopen, maar opeens pakt Jonas me vast en duwt me tegen de grond. Ik gil dat hij me moet loslaten, maar hij pakt me juist nog steviger vast. Hopelijk reageert er iemand. Maar helaas, ik gil nog harder. Jonas' ogen worden opeens bloedrood en hij wordt helemaal wit. Hij tilt me op en hangt me aan het plafond, mijn handen vastgebonden aan een stuk ijzer. Ik gil zo hard als ik kan. Ik hoor gekreun en zie dat Liam bijkomt. "Liam!", gil ik. Jonas kijkt in zijn richtig en opeens komt er een soort van kracht uit Jonas ogen, en Liam vliegt tegen de muur. Hij probeert met alle macht los te komen, maar hij kan zich niet bewegen, hij kan enkel zijn hoofd bewegen, en praten. "En nu,", zegt Jonas, "begint het spektakel."

Liam

Ik gil Emma haar naam, ik gil om hulp, maar we zitten te afgelegen. Wat is hij met haar van plan? Ik kan niks doen, ik plak aan de muur. Jonas trekt Emma's kleren uit, totdat ze enkel nog maar haar ondergoed aanheeft. Hij haalt iets uit zijn zak, een mes. Emma wordt lijkbleek. Ik voel me misselijk worden, zou hij... Nee dat kan niet. Emma begint te gillen en probeert los te komen, maar ze kan niet met haar voeten aan de grond. Jonas trekt een grimas, zet het mes op haar linkervoet en gaat langzaam in haar voet. Emma gilt het uit. Ik voel tranen opkomen en krijg de nijging om te kotsen. "JONAS! IK WEET NIET WAT ER MET JE IS, MAAR JE BENT JEZELF NIET! STOP ALSJEBLIEEEEEEFT!", smeek ik. Hij duwt nog harder, en opeens valt de voet van haar lijf. Emma gilt het uit. Tranen lopen over mijn wangen en mijn pogingen om los te komen helpen niks. "Dit is nog maar het voorprogamma", zegt Jonas terwijl hij het mes in Emma's rechtervoet zet. Er stroomt enorm veel bloed uit Emma's voet, ze zal het niet lang meer volhouden, ze is al helemaal wit en ze zweet heel erg hard, van angst. Dit wordt een lange, pijnlijke dood. Langs de ene kant wil ik mijn ogen sluiten om dit niet te zien, aan de andere kant wil ik het niet, omdat het dan lijkt alsof Emma er alleen voor staat, maar ik kan niks doen, ik voel me radeloos. Paf, daar ligt Emma's rechtervoet. Emma gilt. Ik kokhals. Emma ziet nog witter, zo wit als een laken. "Dat was dan het voorprogamma, nu begint de echte show!", zegt Jonas, en hij grijnst. Hij is gek geworden, gewoon echt gek. "Jonas! Ik smeek je!", zeg ik. Hij negeert me gewoon, en dan zet hij zijn mes op Emma's rechterknie en snijdt heel erg langzaam. Emma gilt zo hard als ze kan, ze begint haar stem al te verliezen. "Emma!", schreeuw ik. Tjak! Emma's onderbeen. Er stroomt echt niet normaal veel bloed. "En nu", zegt Jonas, "komt het pas echt". Hij snijdt Emma's knie door en gaat aan haar andere been staan, waarschijnlijk om haar andere knie eraf te doen, maar hij snijdt in haar been, hij schrijft iets. Emma kan elk moment flauwvallen. Als Jonas klaar is met schrijven, kijk ik. Schaekens, staat er in bloederige letters geschreven. Mijn hart bonst bijna uit mijn kleren. Ik kan het niet meer uithouden, ik zak weg. Ik zie zwarte vlekken rond Emma verschijnen. Net voordat ik flauw val, hoor ik haar stem:"Ik hou van je" en dan gooit Jonas het mes naar me.

Sorry dat het zolang duurt :( school is weer begonnen en ik heb niet zo heel veel tijd, maar ik doe mn best ♡ ideetjes voor het verhaal zijn altijd welkom :) en omg thanks voor o,3 K reads :D ily♡