Crowd In The Dark
By:Black Phoenix
Prologue:
Sa kalagitnaan ng dilim,anong ganap ang hindi napapansin?
Sikretong nakatago sa dilim nalalaman at nababahagi..
Sa gitna ng Dilim,isang bagay ang madidiskubre...
Bagay na di mo aakalain at di mo nanaising...
I am Emerald Ford. 4th year high school at Inferno University. 16 years old. My family? My mom and dad died on a car accident 2 year ago sabi nila swerte daw ako dahil ako lang ang nakaligtas. But they are wrong. It's like living in the hell everyday.
2 years ago?
Hindi ako ganto.
2 years ago?
Normal pa ako.
Now? I can see ghost.
Yes, ghost. Since I recovered from the accident, nakikita ko na sila. Minsan sa kusina, kwarto and osya! Pati sa banyo. Lagi silang may pinapagawa sakin.
Minsan papasabi yung huling bilin nila o kaya minsan may iiwan silang task. Syempre gagawin ko yun. Takot ko lang sa kanila.
Ewan ko ba kung bakit ko sila sinusunod. Siguro kasi naging katulad nila ako minsan. Yes, dahil nung na coma ako, nag pagala gala yung kaluluwa ko for months at sobrang hirap nun.
"Psst!" sitsit ng babae, syempre multo ito.
"Oh bakit? May pagagawa ka?" Tanong ko
"Ah totoo pala yung balita. Nakaka kita ka nga ng mga patay." Saad ng babae
Sikat na pala ako?
"Oo at kita mo naman, I can clearly see you. So what brings you here?" Saad ko
Bigla siyang lumuhod at umiiyak siya. Hala? Anong nangyari?
"Please, paki sabi sa mama ko na mahal na mahal ko siya. Patawad kamo sa lahat ng nagawa ko. Mag ingat kamo sila." Bilin ng babae
Now I know her. Siya yung pangalawang anak ng kapitbahay namin.
Agad akong lumabas ng bahay para puntahan ko ang yung bahay nila. Kumatok ako at lumabas yung nanay niya.
"Oh Emerald, anong ginagawa mo dito?" Tanong ng nanay niya
"Ahm, hello po. Kasi po...."Nahihiyang sambit ko
"Kasi ano? Anong sadya mo?" Tanong ng kapitbahay namin
"Nakita ko po yung anak niyo." Saad ko
"Talaga? Asan siya?" Excited na pag kakasabi niya
"P-patay na po siya.." dahan dahan kong sabi
Minsan mahirap din ang ganito. Sasabihin mo sa mahal nila sa buhay na wala na ang hinahanap nila. Nakikita ko ang malulungkot na ekspresyon nila.
"P-pa'no?" Di makapaniwalang tanong ng nanay
"Totoo po 'yung chismis na nakakakita ako ng patay ng tao." Saad ko
"Nakausap mo ba siya? Anong sinabi nya?" Naluluhang tanong nito
"Pinapasabi niya po na mahal na mahal ka po niya. Patawad din raw po sa kasalanan niya at mag iingat raw po kayo." sabi ko
"Maraming salamat." naluluha pading sabi niya at inakap ako
"Sige po mauuna na po ako. Mag iingat po kayo." Pag papaalam ko
Kumaway naman siya senyales ng pamamaalam..
Sa bahay...
"Oh andyan ka na pala." Sabi ni Auntie
"Opo, kamusta po?" Tanong ko
"Okay lang. Kain na." Sabi ni Auntie tapos ikinayag na ako sa mesa
'Yan si auntie. Siya na yung naging magulang ko since my parents died. How thankful I am that I have her.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
