"Together?"

•Κεφάλαιο 5•

Και Ναι λοιπόν έχουν περάσει 2 μέρες από εκείνο το συμβάν.
Ναι ναι καλά πιστεύετε...Δεν έχουμε μιλήσει από τότε.
Ποιος φταίει?
Δεν ξερω. Εγώ απλά ήθελα να βοηθήσω, καταλαβαίνω πως του ήρθε απότομα αλλά δεν ήταν αυτός τρόπος που μου μίλησε. Ξέρω...Μπορείτε να με πείτε γαιδαρα, μουλαρα και ότι άλλο θέλετε.
Πφφφ φίλε μου λιώνω γι αυτον αλλά...Αλλά Ναι βέβαια πάντα θα βρίσκετε ένας τρόπος να μαλώνουμε.

Τι λες να φταίει...
Ο χαρακτήρας μου που αλλάζει όψεις
Μήπως η ανάγκη που 'χες να με κόψεις
Με το ξυράφι της καρδιάς
Τι λες να φταίει
Ότι είναι η αγάπη μου νερό που τρέχει
Μα εσύ ξεδίψασες και πέρα βρέχει
Και στους εχθρους σου με μετράς
Για πες μου...

Και Ναι αυτός είναι ο ήχος κλήσης μου.
Ααααα ο Γιαννηςςςς. Το σηκωσα με ένα χαμόγελο στα χείλη.

Μ-Έλα Γιάννη μου"
Γ-Γεια σου Μελίνα μου"
Μ-Τι κάνεις?"
Γ-Καλά είμαι εσύ?"
Μ-Εεε καλά"
Γ-Μμ Ναι...Δεν είσαι καλά. Δεν μου κρύβεσαι εμένα"
Μ-Πώς με ξερειςςς. Δεν είναι ώρα όμως να το συζητήσουμε αυτό. Ρεεεε..."
Γ-Τι έγινε?"
Μ-Μου λείπεις ρε χαζό "
Γ-Και εμένα πολύ... "
Μου είπε και άκουσα την πόρτα να χτυπάει.
Μ-Ομορφε σε κλείνω γιατί χτυπάει η πόρτα"
Γ-εντάξει γλυκκ, τα λέμε"
Είπε και τερματισαμε την κλήση. Πήγα να ανοίξω την πόρτα και μόλις την άνοιξα είδα την κολλητή μου. Ααα ξέχασα, η κολλητή μου ξέρει τι έγινε αυτές τις μέρες και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μου φτιάξει την διαθεση, αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς.
Την άλλη φορά πηγε και έφερε ταινία να δούμε για να ξεχαστώ και έφερε μια που ήταν αισθηματική. Έριξα φίλε μου κλάμα. Όχι πως κάνω κάτι άλλο αυτές τις μέρες. Αλλά την αγαπώ τόσο πολύ. Ακόμα και που προσπαθεί να με κάνει να νιωσω καλυτερα μου αρκεί, αν δεν είχα και αυτή πραγματικά δεν ήξερα τι θα έκανα.
Ε-Εεεε" μου είπε και με διέκοψε από τις σκέψεις μου.
Μ-Εε ν-Ναι πέρνα "ειπα και έκανα χώρο να περάσει. Οι γονείς μου έλειπαν ως συνήθως. Αν και δεν με χαλάει καθόλου αυτό.
Ε-Μάντεψε τι έφερα στο κορίτσι μου!"
Μ-Έλα πες δεν έχω όρεξη"
Ε-Αρχίζω και ανησυχώ. Έφερα φαγητό"
Μ-Δεν πεινάω" ειπα και κάθησα ξανά στον καναπέ.
Ε-Μμμ Ναι καλά" είπε και άνοιξε κάτι και μου το έφερε στην μύτη. Οο και αυτό το κάτι ήταν σουβλάκι.
Μ-Πωω ρε καριολακι...ξέρεις της αδυναμίες μου " ειπα και γελάσαμε.
Αφού καταβροχθισα το σουβλάκι μου. Ακούμπησα την πλάτη μου πίσω στον καναπέ.
Ε-Δες αυτά!" Είπε και έβγαλε ένα φόρεμα απο μια τσάντα.