Yok artık lan...

151 8 0
                                    

Boş boş çocuğun yüzüne bakmaya başladım. Bana o sıcak gülsemesini bahşedip o çukur gibi olan gamzeleriyle bana baktı. "Merhaba az önce de karşılaşmıştık değil mi ? "
Kafamı hızlı bir şekilde salladım.
Elimi uzatıp "Merhaba ben Çağla "
Bir an kafasını eğip elimde ki dosyama baktı. "Derin ?" dedi. Soru sorar bir şekilde "Evet diğer adım ama o ismi kullanmıyorum." Nedeni ise sadece babam bana Derin derdi. Tabi bunu bazı kişiler hariç kimse bilmiyor. Annem bile bu konuda hassas olduğumu bildiği için bana Çağla der. Derin diye mırıldandı. "Güzel isim." dedi. Bende gülümdedim. "Sağol, ya senin ismin ne ?" Heyecanla dudaklarından dökülücek kelimeleri dinledim. "Kutsal" Kutsal demek rüyalarımı süsleyen prensin adı demek Kutsal. Kafamı çevirmem ile insanların bize bakıp konuşması bir oldu. Ne olduğunu anlamadan bize bakıp uzaklaştılar.
"Neden herkes bize bakıyor ?"
Dedim. Ona bakarak. Sanki bu sorumun cevabını biliyormuş gibi
"Bilmiyorum." Dedi. Ama garip birşey var hiç şaşırmadan bunu söyledi.
Birden omuzumda bir el hissettim.
Arkamı döndüğümde bir teyze "İyi  misin yavrum ?" Dedi. Gülerek
"İyiyim teyzeciğim." Dedim. Teyze kafasını salladı. "Birşeyler yapalım mı ?" Heycanlıyım,onunla olucaktım.
Diye arkamı döndüğümde orada kimse yoktu. Nasıl olabiliyor bu aklım almıyor. Önce çıkmaz sokak şimdi de bu galiba başım dönmeye başladı. Orada hemen kaldırıma oturdum.
Biran önce eve gitsem iyi olucak.
×××××××××××××××××××××××××××××
Eve geldiğimde direk kendimi yatağıma atıp düşünmeye başladım.
Rüyalarım da gördüğümün aynısı tıpkısı bu ne kadar garip birşey bilmiyorum ama tek bildiğim onu tekrardan görmem. Aslında tam tamına yetimhaneyi ziyarete gittiğimizden bu yana sürekli yetimhaneyi ve orada olanları görüyordum. Ne oldu ne değişti anlamadan bir adam gördüm rüyalarımda. Benimle gülen benim ile ağlayan beni seven bir adam. Sonradan yüzü netleşti her rüyamdan sonra onu çizmeye başladım. Onu tam liseye başladığım sıralar görmeye başladım. Yani üç, dört senedir. Birden bire yerimden doğruldum. Hasiktir babam vefat edelide üç ,dört sene oluyor. Birden içimde bir boşluk hissettim. Bu neydi şimdi ? Nefesim sıklaşmaya ve hızlanmaya başladı. Neredeyse 1 haftadır böyleydim. Hemen yatağıma uzandım. Gözlerimi kapattım ve olanları düşünmeye başladım. Taki yanımda bir çöküş hissedene kadar annemin gelmesine üç saat daha var. Gözlerimi açarak yana baktım.
Yok artık lan...

-SON KURTARICIM-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin