Πάλι τα ίδια, μα είπε πως θα περνούσε!
Το ήξερα πως οι γιατροί πάσχουν από κατανόηση!
Ηρέμησε έλεγα ξανά και ξανά στον εαυτό μου.
Γνωστό πράγμα,
Λίγο δύσπνοια,μα πνίγομαι!
Λίγο τρέμουλο σχεδόν σαν ψάρι!
Και ζαλίζομαι, και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
Χτύπησα το χέρι μου ενώ λιποθυμούσα,
στον δρόμο τρία μέτρα μακρυά από την σκάλα!
ΝΑ ΤΟ! Το ακούς;
Ένα βουητό χιλιάδες μέλισσες στο κεφάλι μου και στα πνευμόνια.
Φωνές στο μυαλό μου,να παίζουν στην διαπασών!
Ξανά και ξανά.Πάλι και πάλι.
Πονάω, και πνίγομαι!
Μα είμαι εντάξει,είμαι καλά!
Συγγνώμη μαμά.
YOU ARE READING
Μη ποιητική συλλογή
PoetryΜια ποιητική συλλογή αποτελούμενη από ανομοιοκατάληκτα ποιήματα όχι αρκετά καλά για να 'ναι ποιήματα! Γραμμένα πάνω σε κρίσεις υστερίας,με αηδιαστικά θνητές αφορμές. Συντελούν μια νωθρή καθημερινότητα! Γραμμένα για να εκφράσουν μα και να εκφραστούν...
