Οι μυρωδιές καλούν την μνήμη,αναμνήσεις σαν χείμαρρος
Άνοιξαν πάλι τις πληγές μου και αιμορραγώ αγάπη...
Πράγματα που είχα να δώσω και δεν έδωσα ποτέ!
Ναφθαλίνη, σαν την ντουλάπα της γιαγιάς
Και αλμύρα να μου θυμίζει καλοκαίρια.
Να χαιρετώ τους θερινούς μήνες σαν να πρόκειται να μην τους ξαναζήσω,
Με μια πίκρα στα ρουθούνια από τις οσμές
Και τις αναμνήσεις, και τις ωραίες τις μέρες!
Τις ανέμελες!
Τι κρίμα που το φθινόπωρο δεν μυρίζει σαν εσένα.
YOU ARE READING
Μη ποιητική συλλογή
PoetryΜια ποιητική συλλογή αποτελούμενη από ανομοιοκατάληκτα ποιήματα όχι αρκετά καλά για να 'ναι ποιήματα! Γραμμένα πάνω σε κρίσεις υστερίας,με αηδιαστικά θνητές αφορμές. Συντελούν μια νωθρή καθημερινότητα! Γραμμένα για να εκφράσουν μα και να εκφραστούν...
