__ Hayat akar gider..
Sen ne oldum ne yaşandı bitti anlamazken o öylece tik tak sesler eşliğinde akıp giderken, sen büyüyordun.
Ailen kalabalıksa, babanın üc kuruş maaşı zar zor yetiyorsa, herkes gibi geçim sıkıntısından kendini düşünmeyen insanların arasında kaybolmuşsan, hayat hiçte güzel değildir ve sen kayıp şehirlerinde mutluluk kovalıyorsundur.
Mutluluk içinde, sende gizliymiş. Geçte olsa anladım.
Ne yöne baktıysam, bulamadım ki ben bi türlü mutluluğu ,
Kalp çok sevince zedelenir, kırılır parca pincik oluyor muş.
Sevmeden de yaşa bakalım yaşayabiliyon mu,
Ömür törpülenemez miş, ne bir gün fazla ne de eksik zaman sanada.
Zaman sen iyiyken hızlanır, sen kötüyken durur, seni yorar, dalgasını geçermiş, en insafsızından oda.
Hayat hiç de yaşamaya, yaşlanmaya değmezmiş. Çünkü sevap işlemeden boş gecen zamanda, ölüm le yüz yüze , sonunun cehennem olduğunu bildiğin bi hayatı yasamak, her babayiğitin harcı değilmiş.Mükemmeli isteyip beklemek, sadece isteyip gayret göstermemek , günahı ellerinde tutup ben iyiyim ben ben diyip durmak, biz kullara verilen bi ceza, bir nefse yenilmek, bir aciziyetlikmiş.
Ben bu hayatı tercih etmedim, en iyisini de seçemedim
Bana sunulanı küçümsedim, belki de red ettim.
Kendimi yüksek görüp en iyisinin beni tercih edeceğini düşündüm.
Hep bi boş vermişlik bi umursamaz tavır, bi ah çekip yakınıp durmuşum.Kalbim küstü artik yalancı bos heveslere, isteyip geri çekilmelere, artık söndü içimdeki ışıklar.
Ne yöne dönsem acizlik akıyor eteklerimden. Ben kendimden mi geçtim. Belkide düşünmeden canımı kaynatıp üzülmeyi seçtim..
Hayat boş desek de, duygu dünyamız, hayal alemi, bize verilen tüm bu nimetler, hiç de bos olmadığını söyler gibi, dürter öle kendimize gelelim diye..
Biz ne kadar uyanıp uyanıp uyusakda, en güzel nimetti uyumak..Tüm sorunlardan günahlardan bi müddet uzakta durmak, susturmak tüm evreni, kendinden kaçmak belkide.
Zaman su gibi, bizde o suda Çırpınıp duran bir balık..
sonumuz hayır ola..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp Şehirin Kızı
NonfiksiSözleri miydi bu gönlümü ferahlatan, sesinin tınısıydı belki beni karanlıktan kurtaran. Bana uzattığın el kayıp şehirlerimi aydınlatı, yolumu açtı. Gözlerim karanlığa öyle bi alışmış ki, korktum önce, elimi uzatmaya sana, korktum... Kanamakta...