09.

327 15 2
                                    

Pov Jordan.

Ik zit in de auto met mijn hoofd tegen het raam. Ik zit naast mam voorin. "Ik wil niet bloedprikken." Zeg ik zacht.

"Het komt goed." Zegt mam geruststellend. "Zeg maar tegen de zuster dat je bang bent, daar houdt ze vast wel rekening mee."

Ik haal mijn schouders op en staar naar buiten. Ik ga op mijn handen zitten, omdat ik het ijskoud heb. Ik heb een winterjas aan en een dikke deken over me heen, en nog heb ik het koud. Als we bij het ziekenhuis aankomen parkeert mam de auto.

"Zal ik een rolstoel ophalen?" Vraagt ze.

Ik knik en kijk gespannen uit het raam.

Mam stapt de auto uit en komt even later met een rolstoel terug lopen. Ze helpt me uit de auto en zet met in de rolstoel. "Zo zijn we wat sneller en dan is het ook sneller voorbij." Zegt ze en ze duwt me het ziekenhuis binnen.

Als we bij het bloedafname gedeelte komen moeten we een kaartje pakken. Eventjes later zijn we aan de beurt en mam duwt me het kleine kamertje binnen. Ze helpt me met het verplaatsen naar de andere stoel.

"Goedemiddag." Zegt de zuster vriendelijk.

Ik glimlach kleintjes en ik strek mijn arm en kijk de andere kant op.

"Goedemiddag." Zegt mam beleefd terug.

"Vind je het eng?" Vraagt de zuster.

Ik knik en kijk nog steeds de andere kant op. Ik hoef de naald echt niet te zien.

"Dan gebruik ik een baby naald voor je, want je hoeft maar één buisje en dat is zo gebeurd. Denk maar aan iets leuks." Zegt de zuster en ik voel een band om mijn bovenarm. Ze trekt me band strak en ze klopt even op de plek waar ze gaat bloedprikken. "Je mag je hand in een vuist doen." Zegt ze.

Ik doe wat ze zegt en mijn benen trillen van de zenuwen. Ik voel een kleine naald in me en ik bijt op mijn lip. Ik kijk verbaasd naar mam als de naald er al weer uit is. Ik kijk naar mijn arm en ik krijg er een watje en een pleister op.

"Je bent al klaar." Zegt de zuster. "En je hebt het goed gedaan voor iemand die angst heeft om te laten prikken."

Ik glimlach naar haar en ga weer terug in de rolstoel zitten.

We nemen afscheid van de zuster en moeten daarna naar een kamertje waar we de uitslag al krijgen. De dokter staat al te wachten, dus we kunnen meteen in de ruimte. "Ik krijg straks een mail met de uitslag." Zegt de dokter.

We knikken en wachten geduldig af. Na een tijdje maakt de computer een geluid waardoor de dokter erop gaat kijken. "De uitslag is binnen." Zegt hij. "Het is gewoon een griepje. Je krijgt wel medicijnen mee, zodat je wat sneller opknapt. Maar neem zeker weten genoeg rust. Blijf deze week nog maar thuis."

"Oh, dat is fijn. Beter dan een bacterie." Zegt mam opgelucht. Ze legt haar hand op mijn schouder. "En waar kunnen we de medicijnen ophalen?" Vraagt ze.

"Bij de apotheek hier beneden. Ik stuur even een mailtje dat ze het moeten pakken en dan kunt u het al ophalen." Zegt de dokter. Hij typt snel wat op de computer en klikt op verzenden. "Zo, dat is gedaan. Jullie kunnen de medicijnen beneden ophalen."

🌸

Ik sla mijn armen om Thomas heen en hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlach naar hem.

"Hoe voel je je?" Vraagt hij als hij naast me gaat zitten op de bank.

"Ziek." Zeg ik en ik haal mijn schouders op. "Vind je me niet zielig?" Vraag ik en ik laat mijn arm zien.

"Ja, je bent heel zielig." Zegt Thomas lachend. Hij slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

Is het niet raar dat Thomas hier nu is en dat we knuffelend op de bank zitten terwijl we niet eens wat hebben. Ik vind Thomas wel heel erg leuk, maar ik weet niet zeker of hij mij leuk vindt. Ik kijk op als ik pap zie staan. Ik slik en kijk naar mijn handen.

"Hey ehm, sorry van laatst. Het was niet goed wat ik deed." Zegt pap. Hij gaat ook op de bank zitten en hij kijkt Thomas aan.

"Het is oké." Zegt Thomas en hij geeft hem een knikje. Hij knijpt zacht in mijn heup.

"Maar jongens, hebben jullie wel of niet wat?" Vraagt mam die binnen komt lopen.

Ik voel mijn wangen gloeien en ik kijk naar mijn handen.

"We doen het rustig aan." Zegt Thomas lachend.

"Ah, ik snap het al." Zegt mam lachend. "De eerste date moet nog komen en daarna kijken jullie verder."

Ik voel mijn wangen nog roder worden.

"We hebben de eerste date al gehad." Zegt Thomas. "Of mocht ik dat niet zeggen?" Thomas kijkt me aan.

"Het is oké." Zeg ik en ik lach ongemakkelijk naar pap en mam.

"Nou, dat is toch leuk. Ik hoop dat jullie het ook leuk vonden." Zegt mam en ze gaat naast pap zitten. Ze wrijft door pap's haar en praat tegen hem.

Ik sluit mijn ogen en val in slaap tegen Thomas aan.

🌷🌷🌷

Ik ben er achter gekomen dat niet iedereen vakantie heeft! Heb jij nu vakantie of niet?

Kusjes 💋.

Teenage life ✘ Deel 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu