Teenage life ✘ Deel 2

30.

Pov Jordan.

Het is zaterdagochtend en ik word wakker van geschreeuw en wat gebonk. Ik wrijf in mijn ogen en kijk op mijn wekker. Ik schrik als ik zie dat het al drie uur in de middag is. Jeetje. Ik sta op terwijl ik weer een harde bonk hoor. Het zal wel. Ik pak mijn kleren voor vandaag en een schoon ondergoed. Ik loop naar de badkamer en was mijn haren en lichaam. Gisteravond is het weer eens iets te laat geworden, maar gek genoeg het ik geen kater. Ik draai de kraan uit als ik klaar ben en ik droog me af. Ik trek mijn kleren aan en laat mijn handdoek-droge haren over mijn schouders vallen. Misschien wordt het tijd dat er weer een stukje afgaat. Ik open de deur en kijk naar mam die snel  naar haar kamer loopt en haar deur daarna dichtsmijt. Wat is er gebeurd? Ik hoor wat gerommel beneden en gehuil uit de slaapkamer van pap en mam. Ik loop eerst naar Tyler's kamer, maar zie dat hij er niet is. Ik loop naar mam's kamer en klop op de deur. "Mam?" Vraag ik zacht.

"Wat is er liefje?" Vraagt ze zo normaal mogelijk.

Ik open de deur en ze kijkt me met een neppe glimlach aan. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik.

Ze krijgt weer tranen in haar ogen en klopt naast haar neer.

Ik ga naast haar zitten en wrijf over haar rug. "Wat is er aan de hand?" Vraag ik zacht.

"Je vader en ik hadden ruzie, maar dat gebeurd soms wel eens." Zegt ze en ze veegt haar tranen weg.

"Ik hoorde gebonk beneden, wat was dat?"

"Je vader kon zich niet inhouden, zulk soort uitbarstingen heeft hij altijd wel gehad. Hij had zijn medicijnen niet genomen, dus ik denk dat dat de reden is." Zegt mam.

Pap heeft sinds hij jong is al medicijnen om rustiger te worden, want hij had van kinds af aan woede-uitbarstingen.

"Wat was dan de reden dat hij zo boos werd?" Vraag ik zacht. Ik haat het als mijn ouders ruzie hebben. Ik word altijd bang dat ze op een dag gaan scheiden.

"Ik vertelde hem dat hij zijn pil was vergeten en hij werd toen boos, want ik mocht me er niet mee bemoeien." Zucht ze.

"Pap trekt wel weer bij." Mompel ik.

"Ja, dat komt wel goed. Maak je je maar niet druk om ons. Elk ouder heeft wel eens een discussie." Zegt mam en ze drukt een kus op mijn voorhoofd. "Ik blijf voorlopig nog boven, ik heb geen zin om je vader te zien.."

"Hij is weg gegaan." Zeg ik zacht en pak haar hand. "Laten we wat lekkers gaan maken."

"Goed idee." Zegt ze met een glimlach. Ze trekt me mee naar beneden en we lopen de keuken binnen. "Wat wil je maken?"

"Hm, weet ik niet. Wil je al avondeten maken of een stuk taart of cake ofzo?"

"Wil je pannenkoeken eten? Het is toch al half zes, dus het kan wel." Zegt mam glimlachend.

Ik weet hoeveel ze van pannenkoeken houdt en ik heb het van haar geërfd. Ik knik en pak meteen een kommetje. "Wat hebben we ook alweer nodig?" Vraag ik.

Mam denkt even na en pakt dan alle ingrediënten. Ze weegt alles af en doet het in een kom.

"Ik wil het mixen." Zeg ik en doe de stekker in de stopcontact. Ik zet hem aan en mix alles door elkaar. Na een tijdje zet ik hem uit en knik tevreden. "Het is vast wel goed zo." Zeg ik en haal de stekker eruit.

"Helemaal goed." Zegt mam, die al twee pannen op het vuur heeft staan.

"Ben thuis!" Roept Tyler. Even later komt hij de keuken binnen lopen. "Oeh, pannenkoeken."

"Hoi lieverd." Zegt mam glimlachend.

"Waar was jij vandaag?" Vraag ik met mijn armen over elkaar heen.

"Ik was weg." Zegt hij grijnzend. "Waar is pap?"

"Doet er niet toe. Waar was je?" Vraag ik.

"Ik was met vrienden buiten aan het chillen. En waar is pap?" Vraagt hij.

"Weten we niet." Zeg ik en haal mijn schouders op. Ik draai me om naar het fornuis en doe het beslag in een pan.

"Hoezo weten jullie niet waar hij is?" Vraagt hij verward.

Ik rol mijn ogen en duw hem naar de woonkamer. "Pap en mam hebben ruzie gehad en toen ging pap weg." Fluister ik.

"Ruzie? Waarover?"

"Pap had zijn medicijn nog niet genomen en mam zei dat tegen hem, maar hij werd boos en toen rende mam huilend naar boven en pap ging weg." Zeg ik.

"Waar was jij?" Vraagt hij.

"Boven. Ik had me net gedoucht en daarna hoorde ik de voordeur dicht knallen. Ik wist niet eens dat jij weg was, want ik wilde vragen wat we moesten doen. Ik ben daarna maar naar mam gegaan om haar te troosten." Zeg ik.

"En pap is sinds al die tijd weg?" Vraagt hij fronsend.

"Ja. Het is niet zo lang geleden, maar we weten niet waar hij is." Mompel ik.

"Ik ga hem wel zoeken." Zegt Tyler en hij loopt meteen het huis uit.

"Waar is Tyler heen?" Vraagt mam als ik de keuken binnen kom.

"Hij gaat pap zoeken." Zeg ik zacht. Ik kijk hoe mam de pannenkoeken in de lucht gooit en ze opvangt.

"Gelukt!" Zegt ze blij.

🌸

Ik lig in bed en denk na over deze dag.

Tijdens het avond eten kwamen Tyler en pap thuis. Pap was dronken en hij had zijn medicijn nog steeds niet genomen. Tyler bracht pap naar bed en gaf hem zijn medicijnen. Tyler zei dat hij het heeft doorgeslikt en toen is gaan slapen.

Ik heb pap nog nooit op deze manier dronken gezien en zo'n uitbarsting heb ik wel ooit gezien, maar toen was ik zes jaar oud of zo. Dan weet je niet wat het is en dan ga je weer verder met wat je aan het doen was. Ik draai me op mijn zij en pak mijn knuffelbeertje vast en druk haar stevig tegen me aan. Ik ben dan misschien wel te oud voor een knuffelbeertje, het is gewoon fijn om iets vast te houden als je gaat slapen of als je je niet goed voelt. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en er rolt een traan over mijn wang. Deze dag is te lang en te emotioneel geweest. Ik heb alles van alle tijd in me gestopt. Ik begin zachtjes te huilen.

Soms is het goed om te huilen.