Holmes {Cover By insantiable}

Οδός Baker

"Κυρία Hudson! Ακόμα δεν πλύνατε το παλτό μου; Πόσες φορές θα σας πω ότι το παλτό μου που του λείπει το τρίτο αριστερό κουμπί το χρειάζομαι κάθε φορά που έχω επαγγελματική συνάντηση!"
Οι φωνές της νεαρής νοικάρισσας του διαμερίσματος 221b της Οδού Baker στην καρδιά του Λονδίνου μπορούσαν να αναστήσουν μέχρι και νεκρούς. Η κυρία Martha Hudson δεν δίστασε παρόλα αυτά να ανεβεί τη σκάλα που χώριζε τα διαμερίσματα όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να την αντιμετωπίσει.

"Δεσποινίς Holmes, με συγχωρείτε αλλά δεν είμαι η γυναίκα που ήμουν πριν πέντε χρόνια που εγκατασταθήκατε εδώ. Πλέον δεν μπορώ να πλένω και να σιδερώνω τα αμέτρητα παλτά σας ολημερίς. Από τότε που με έπιασε αυτός ο καταραμένος πόνος στο ισχίο μου ούτε καν όρθια δεν μπορώ να σταθώ. Πότε επιτέλους θα αρχίσετε να βλέπετε πέρα από τον εαυτό σας;"

"Πόσες φορές, κυρία Hudson θα χρειαστεί να σας υπενθυμίζω πως απεχθάνομαι τον όρο 'δεσποινίς' και πως θέλω να με φωνάζετε 'κυρία'! Το γεγονός ότι δεν είμαι παντρεμένη δεν σημαίνει ότι δεν είμαι και κυρία! Τώρα, κάντε γρήγορα και τουλάχιστον σιδερώστε το παλτό μου γιατί το ραντεβού μου είναι σε 53 λεπτά ακριβώς και από στιγμή σε στιγμή θα πρέπει να πηγαίνω!"

Αν και η κυρία Hudson κατείχε ισχυρό λέγειν και ατσάλινο πείσμα, η νεαρή Holmes, στην οποία άρεσε να αποκαλείται κυρία, έμοιαζε ανίκητη στο πείσμα και πάντοτε περνούσε το δικό της. Ποτέ δεν θυμόταν να μην είχε γίνει το θέλημά της ακόμα κι αν ήταν ακατόρθωτο- όπως το να καθαριστεί το διαμέρισμά της μέσα σε μια νύχτα για την άφιξη ενός υποψηφίου βοηθού της πριν τρεις μήνες, η οποία φυσικά υπόθεση βούλιαξε.

"Και αν θέλετε να σας περάσει το ισχίο, να μου το πείτε να πάρω τηλέφωνο τον Martin στο St.Bart's να μας προμηθεύσει δυο τρία κιβώτια ισχυρά ηρεμιστικά μπας και δω ηρεμία σε αυτό το σπίτι!"
Άκουσε την Sherlock να φωνάζει καθώς πηγαινοερχόταν από δωμάτιο σε δωμάτιο ψάχνοντας την αγαπημένη της μπλε κορδέλα για το λευκό πουκάμισο που φορούσε ενώ η ίδια η κυρία Hudson έβαζε το σίδερο στην μπρίζα και ετοιμαζόταν να 'πατήσει' το παλτό της νοικάρισσάς της.

"Και για να έχουμε και καλό ερώτημα, από πότε ξεκινήσατε να πηγαίνετε σε επαγγελματικές συναντήσεις; Από πότε βάλατε μυαλό και αποφασίσατε να ασχοληθείτε με μια κανονική εργασία όπως όλοι οι άνθρωποι;"
Ακούστηκε η απορία της κυρίας Hudson, πιο αυθεντική από ποτέ.

"Τις συναντήσεις με τον αδερφό μου τις θεωρώ καθαρά επαγγελματικές και εξαιρετικά αναγκαστικές, διαφορετικά δεν θα με έβλεπε μπροστά του ούτε ζωγραφιστή. Νομίζετε ότι δεν έχω αλλη δουλειά παρά να βλέπω τα μούτρα του Mycroft και να τον ακούω να μου ψευτοεπιδικνύει τις ψευτοέξυπνες, φλύαρες, άστοχες και το χειρότερο βαρετές ικανότητές του;"
Ήταν η κόφτη απάντηση της Sherlock.