Benimle Kal

Uyku

Media= Ateş

Uzaydan devam

Gözlerim yavaş yavaş açılmaya başladı.Gozlerimi açtığımda odada gözleri kıpkırmızı bir barisla karşılaşmayı beklemiyordum.

" Uyandin! Doktor !! Uyandii!"

" Ne bağırıyorsun lan!"

" Geçmiş olsun Uzay bey . Ama size bir haberim var zature olmussunuz ve bunun ilerlememesi için tedavi olmanız lazım"
Barışın rengi atmıştı.

" Hayır tedavi falan istemiyorum çıkabilirsiniz"

" Ama Uzay be-"

" Çık dedim"

" Olum iyi misin ölümcül bir hastalıktan bahsediyo tedavi gormen lazım."

" İstemiyorum"

" Uzay sacmal-"

" Dolunay nerde ?"

" Dolunay..."

" Noldu lan Dolunay a söylesene"

" Dolunay... Dolunay komaya girdi"

" Nee"
Baris susunca kolumdaki saçma salak cihazları çıkardım .

" Napiyorsun olum otur oturduğun yerde"

" Benim yüzümden oldu "

" Sacmalama yangını sen mi cikardin sanki "

" Ama benim yüzümden çıktı" diyip Odadan çıktım . dışarı cikmamla gordugum manzara beni şok etti çünkü karşımda gözleri kıpkırmızı annem ve babam annem bana sarılıp ağlamaya başladı.

" Uyanmissin niye odanda değilsin yorulma geç odana "

" anne ben iyiyim"

" Sacmalama geç odana "

" Anne lütfen"

" Nereye "

" Dolunayın yanına "

" Okim "

" Arkadaşım"diyip hızlanmaya başladım .

Dolunayın kapisinin önüne geldigimde arkadaşları ve ailesi vardı.ve hepsi ağlıyordu.

" Uzay!!"Arkami döndüm ve gelen kişiye baktım . Ateş, Mete,Eymen yanima geldi.

" Ne işiniz var burada sizin"

" Hiç hastaneyi gezelim dedik."

"Eymen ağzının ortasına bir cakarim 10 tur gezersin burayı.

" Sakin ol şampiyon sorun yok"

" Yangın çıktığını ve senin iyi olmadigini öğrendik de sen ayaktasin"

" Çünkü benim yüzümden bir kız olucek ona bakmaya geldim"

" Ne?" Ateş kafası allak bullak olmuş bir şekilde bana bakıyordu.

" Olum olcen geç odana dinlen duman kafa mı yaptı?"

" Mete ya susup benle gelin ya da siktirin gidin" pesimden gelmeye başladılar ailesinin yanına ulastigimda annesi sandığım kadın " sen kimsin?"

" Ben Dolunayın arkadasiyim yangın alanından beraber çıktık ."

" Niye o sağlam çıkamadı" annesi ağlamaya başlayınca birşey diyemeden öylece bakıyodum . yoğun bakımın camından gözleri kapalı beyazlara burunmus bir şekilde yatıyordu.

. . . .

Odadan doktor çıkınca hepsi doktorun etrafına toplandı.

" Annesi ya da babasi burada mı?"

"Ben annesiyim kızım iyi mi?"

"Kızınız şuan komada her şey her an olabilir.yani kısaca hazırlıklı olun"

" Nee!Akif birşey söyle yanlış duydum dime kızım olmucek."

" Bilmiyorum Sevda hiç bir şey bilmiyorum" herkes yüzleri bembeyaz bir şekilde donmuşken ben sadede duruyordum.

" Ablama bir şey olursa ben yaşayamam ."diyip duvara yaslandı.Ates Eymen ve Mete tanimadigim kizlara destek oluyordu.
Eren diye dusundugum çocuğun yanına comelip

" Sen erensin galiba .Dolunay'in anlayışlı poncigi diye adlandırdığı küçük kardeşi ?"

" Sen kimsin ve bunları nereden biliyorsun?"gözleri kızarık ve anlamaz bakışlarla bana bakıyordu.

" Ben Uzay Dolunayın en yakışıklı arkadasiyim neyse bu ayrıntıyı geçelim.o bana gizlice saydırdiktan sonra sana da övgüler yagdirmisti ortadan duydum ayrıca o uyanicak çünkü onu okadar zaman tanımama rağmen çok güçlü kız olduğunu anladım bak benden böyle sözler duyulmuyacagini anlicaksin onun için beni dinle gerçi fazla takmiyorsun ama neyse."

" Ölmez dime"

" Uykucudur o komadan uyamaya usenir . Ölmez dime"

" Sen nediyosun ya karar ver."

" Sakin ol şampiyon sustum"gerçekler yüzüme çarpınca kendimi garip hissettim.her an her şey olabilir dedi.benim yüzümden oldu şuan onun hayatina girmeseydim şuan belki de arkadaşlariyla ilgilencekti ,gulucekti.Annesini daha fazla duramayacagi için aşağı indirdiler ya da eve.yogun bakimin camından içeri bakıyodum ben niye bu kadar ilgileniyorum bu kızla?

2 hafta sonra.
Hastanenin merdivenlerini zar zor çıkıyorum .Çünkü hala uyanmadi .Ailesinin hergun bittiğini görmek beni daha çok tüketiyordu . Yoğun bakimin oraya gittiğimde annesi yoğun bakımdan çıkıyordu .

" Merhaba Sevda Abla Dolunay nasıl?"

" İçeri gir istersen hala hareketsiz "

" Tamam"kapiyi açıp içeri girip kapıyı kapattim.gozleri kapalı uyuyordu.
-----
"Nereye"
" Bir yere"
" Zeki şey"
-----
"Sen bakiresin dimi"
"Tabiki"
"Zaten seni bu halde kimse almaz"
"SA-NA-NE"
-----
" o elbise ne lan abazalar la dolu burası Bilerek mi yapıyorsun?" "Ha-" "güzellik tek misin?" " " Ha-" " Tek değil ben varım"
-----
"Okulun adi ne??" "Sancar Koleji" "Peki bnim adım ne??" "Ben ne biliyim allahım yaa!?!" "Çok sapsalsin.Beni unutma ben Uzay SANCAR"
-----
Yanımda bir kıpırtı hissetigimde onun Dolunayın eli oldugunu anladım .uyandı Dolunay !!

"Dolunay!!"

" U-uzay"düğmeye basıp doktoru cagirdim.uyandi...