run to mad_ Namseok

Beni sevdin.

Beni sevdiğin için hiçbir zaman teşekkür edemedim.

Seni ne zaman resmetmek istesem, yapamadım. Seni diğerleri gibi çizemedim. Karşıma bir bardak kahve ile oturduğunda ve hiç konuşmadan dışarıyı izlediğinde bende seni izledim. O anda fark ettim.

Sen benim fırça darbelerimden daha ağır, tuttuğum fırçalardan daha zariftin. Hiçbir zaman göz yaşı dökmeyen, kocaman kalpli, belki kalbine oranla daha küçük bir bebektin.

Ben bu bebeğin bütün kemiklerine nazaran kalbini öyle bir kırmıştım ki, uçup gittin. Uçtun, uçtun çünkü sen uçmayı yürümekten önce öğrenmiştin.

Banada öğretmek istemiştin, biliyorum. Ama ben uçmaktan da korkardım. Bu yüzden seni uçarken çizdim ve onu sakladım. Bir şekilde sana uyumlu bir fırça buldum, ama seni daha güzel çizebilirdim.